سیّد مرتضى( علم الهدى، ابوالقاسم على بن حسین موسوى، معروف به سیّد مرتضى (۳۵۵ ـ ۴۳۶)، داراى تألیفات بسیار در زمینه هاى علمى مختلف.) ـ رحمه اللّه ـ مقام زعامت و ریاست فاطمیین رابه عهده داشته، و شخصیّت او به حدّى بوده که گاهى به خانه ى او پناهنده مى شدند. و در میان علماى خاصّه( شعیه ى امامیّه.) بیش از شیخ مفید(ابوعبداللّه محمّد بن محمّد نعمان حارثى بغدادى، معروف به شیخ مفید (۳۳۸ ـ ۴۱۳)، داراى تألیفات بسیار در رشته هاى مختلف علمى.) و خواجه نصیر طوسى(خواجه نصیرالدین محمّد بن محمّد جهرودى طوسى (۵۹۷ ـ ۶۷۳)، صاحب تألیفات متعدّد در زمینه هاى مختلف علمى.) ـ رحمهمااللّه ـ تقیّه مى کرد این سه شخصیّت (سیّد مرتضى، شیخ مفید و خواجه نصیر طوسى رحمهم اللّه ـ) خیلى بزرگوار بوده اند و تقریبا به مذهب حیات دادند؛ بلکه شالوده و اساس و پایه ى مذهب تشیّع را این ها ریخته اند. جَزاهُمُ اللّه خَیْرا.خداوند به همه جزاى خیر دهد!
وقتى در مجلس خواجه نصیر طوسى ـ رحمه اللّه ـ، سخن از سیّد مرتضى ـ رحمه اللّه ـ مى آمد، مى فرمود: « صَلَواتُ اللّه عَلَیْهِ .»درودهاى خداوند بر او باد! ـ الانتصار، ص ۳۰؛ رسائل المرتضى، ج ۱، ص ۹٫
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد
پاسخ دهید