سؤال: پسر من دوّم دبیرستان است. ما مایل هستیم از کارهای او، وضعیت تحصیلی و ارتباط با دوستانش آگاه شویم، ولی ایشان به هیچ وجه اجازه‌ی چنین آگاهی را نمی‌دهد. چگونه با او برخورد کنیم؟

جواب:

بچّه‌ها وقتی به سنّ نوجوانی می‌رسند، زیاد مایل نیستند که پدر و مادر نقش بازپرس را بازی کنند؛ لذا ما به آن‌ها توصیه می‌کنیم که به جای سؤال و جواب از فرزندشان، با او ارتباط عاطفی برقرار کنند.

برقرار کردن ارتباط عاطفی

 بچّه‌ها در دوره‌ی نوجوانی نیاز به این دارند که افراد مانند یک دوست در کنار آن‌ها قرار بگیرند. اگر والدین با فرزندشان ارتباط عاطفی برقرار کنند، می‌توانند در فضای دوستانه، اطّلاعات مختلفی را از او دریافت کنند. به عنوان مثال وقتی دو دوست کنار هم‌دیگر می‌نشینند، آن‌قدر با هم صحبت می‌کنند که به لایه‌های پنهانی یک دیگر پی می‌برند؛ دقیقاً پدر و مادر باید نسبت به فرزند خود  چنین نقشی را ایفا کنند.

 البته باید توجّه داشت که گفتگو در فضای دوستانه انجام شود؛ نه این که نوجوان را یک طرف بنشانیم و از او بخواهیم که به زور با ما حرف بزند.