تناسب و ارتباط میان سوره هاى قرآن، از جمله مباحثى است که دانشمندان علوم قرآنى مطرح و پیرامون آن بحث و بررسى کرده اند. سیوطى در کتاب تناسق الدرر، وجوه مختلف تناسب میان انتهاى یک سوره با ابتداى سوره بعد را بیان کرده است.
در بحث تناسب بین سوره ها، توجّه به معناى دقیق واژه هاى «آیه»، «سوره» و «تناسب» ضرورى است. بر اساس نظریّه دانشمندان علوم قرآنى اهل سنّت، تناسب بین سوره ها محقّق و امرى عقلانى است و از موارد اعجاز قرآن شمرده می شود. در این مقاله، با اشاره به ضوابط و شرایط عقل پسند مناسبت بین سوره ها و بیان ابزار کشف این تناسب، به نقد و بررسى چهار وجه از وجوه تناسب سوره ها ـ که سیوطى در کتاب خود، آنها را به عنوان وجوه اصلى و قاعده کلّى براى تناسب بین بسیارى از سوره هاى قرآن آورده ـ پرداخته شده است.