این نوشتار به بررسی بخشی از «کتاب مکتب در فرایند تکامل» می‌پردازد. موضوع این بخش کتاب، تحلیلی تاریخی درباره‌ی «باور شیعیان نسبت به‌ضرورت قیام مسلحانه توسط امامان (ع)» و زوایایی از «عقیده به مهدویت در جامعه تشیع» است و نهایتاً تأثیر این امور، در تطور «امام شناسی شیعیان» نتیجه گرفته یا به‌طور غیرمستقیم القاشده است. در این بررسی، به مواردی همچون عدم تطبیق دلیل و مدعی در کتاب می‌پردازیم و با بازخوانی مدارک ذکرشده در پاورقی بخشی از کتاب (صفحات ۳۳ تا ۴۳، بخش مربوط به دوران امامت حضرت امام باقر ع)، عدم تطابق آن‌ها با مدعای مطرح‌شده در کتاب را نشان خواهیم داد، سپس برخی خطاهای روشی در تألیف کتاب را به تفکیک بازگو می‌کنیم.