با توجه به این که اهل سنت فکر می‌کردند نظام خلافت، نظام اصیل اسلامی است و خلافت به دست مغول ها حذف گردیده لذا مغول‌ها را طرد می‌کردند و شیعیان چون خلافت را هم نادرست می دانستند لذا از لحاظ نظری چندان فرقی بین دولت جائر کافر یا سنی وجود نداشت. شیعیان برای طرح این دیدگاه به مسأله کلامی امامت بویژه خصایص و ویژگی ها و شرایط امام مشروع در مقابل اهل سنت می پرداختند. با دقت در مطالب فصل اول می‌توان به این نتیجه رسید که تحولات سیاسی – اجتماعی موجب طرح اندیشه‌ها و اختلافات اعتقادی بین علامه حلی و ابن تیمیه گردید. از آن جایی که بررسی اندیشه سیاسی این دو اندیشمند برای دوره کارشناسی بسیار سنگین و مشکل بود لذا فقط به اندیشه امامت در نظرات این دو اندیشمند بسنده کرده و همچنین بیشتر از کتب منهاج الکرامه. منهاج السنه و… بهره جسته ایم.