حضرت نوح(ع) به هنگام طوفان آیا فقط پسر خود را می دید و نصیحتش می نمود یا نه، بقیه انسان ها را هم می دید و نصیحت می کرد؟

پاسخ اجمالی

به پاسخ این پرسش در ضمن چند نکته می پردازیم:
۱ – با توجه به این که پیامبران الهی، سفیران خداوند برای مردم هستند، لذا از هیچ چیزی برای هدایت آنان فروگذار نکردند، با این وجود؛ عده ای از مردم، عالمانه یا از روی نادانی به تکذیب آنان پرداختند.
خداوند در آیاتی از قرآن، به تکذیب قوم نوح(ع) اشاره کرده و به عنوان نمونه، خطاب به پیامبر اسلام(ص) می فرماید:
«اگر اینان تو را تکذیب کرده اند، پیش از آنها قوم نوح و عاد و ثمود را نیز تکذیب کرده بودند».[۱]
۲ – می دانیم که قبل از وقوع طوفان، حضرت نوح(ع) برای هدایت یکایک قومش تمام تلاشش را نموده و در این راه چیزی کم نگذاشت، ولی نصیحت و اندرز او هیچ تأثیری در دل قومش – جز اندکی از آنان – نگذاشت. چنان که در قرآن می خوانیم:
«گفتند: اى نوح! با ما جدال کردى و بسیار هم جدال کردى. اگر راست می گویى، هر وعده اى که به ما داده اى بیاور».[۲]
«[اما چه سود که] هرگاه خدا بخواهد شما را [به خاطر گناهانتان] گمراه سازد، و من بخواهم شما را اندرز دهم، اندرز من سودى به حالتان نخواهد داشت! او پروردگار شماست و به سوى او بازگشت داده می شوید».[۳]
۳ – با تمام تلاشی که حضرت نوح(ع) برای هدایت قومش انجام داد، امّا پس از مدتی هیچ امیدی برای هدایت گمراهان وجود نداشت، خداوند نیز فرمود: دیگر هیچ کس از قوم تو ایمان نخواهد آورد؛ لذا این پیامبر خدا آنها را مورد نفرین خود قرار داد:
«نوح گفت: اى پروردگار من! آنها فرمان من نبردند، و از کسى پیروى کردند که مال و فرزندش جز به زیانش نیفزود».[۴]
«به نوح وحى شد که: جز آنها که [تا کنون] ایمان آورده اند، دیگر هیچ کس از قوم تو ایمان نخواهد آورد! پس، از کارهایى که می کردند، غمگین مباش».[۵]
«و نوح گفت: اى پروردگار من! بر روى زمین هیچ یک از کافران را مگذار».[۶]
۴ – خداوند با آنکه عذاب را قطعی کرد، اما وعده نجات دو گروه «مؤمنان» و «خانواده» را به پیامبرش داده بود،[۷]بیشتر خانواده نوح(ع) از مؤمنان بودند و هنگامی که مؤمنانی که شامل اعضای خانواده او می شدند سوار کشتی شدند، نوح(ع) که یکی از فرزندانش را در میان کفاری که در محاصره آب بودند دید، به نصیحت او پرداخت به گمان آن که شاید او هم مشمول رحمت الهی وعده داده شده برای خانواده اش  شود:
«نوح پروردگارش را ندا داد: اى پروردگار من! پسرم از خاندان من بود و وعده تو حق است و نیرومندترین حکم کنندگان تو هستی».[۸]
اما خداوند در پاسخ چنین فرمود که مراد از خانواده ای که وعده نجات آنان داده شده بود، تنها افراد مؤمن از آنان می باشد و دلیلی برای نجات یافتن یک کافر از میان کافران – تنها به دلیل انتساب خانوادگی – وجود ندارد:
«خداوند فرمود: اى نوح! او از خاندان تو نیست، او عملى است ناصالح. از سر ناآگاهى از من چیزى مخواه. بر حذر می دارم تو را که از مردم نادان باشی».[۹]
۵ – دیگر کفاری که عذاب خدا برای آنها قطعی شده بود، نصیحت نوح برای آنان معنایی نداشت و گزارشی از چنین نصیحتی بعد از وقوع سیلاب و حرکت کشتی وجود ندارد.

 منبع:اسلام کوئست

[۱]. حج، ۴۲٫

[۲]. هود، ۳۲٫

[۳]. هود، ۳۴٫

[۴]. نوح، ۲۱٫

[۵]. هود، ۳۶٫

[۶]. نوح، ۲۶٫

[۷]. هود، ۴۰٫

[۸]. هود، ۴۵٫

[۹]. هود، ۴۶٫