لطفاً از نصیحتها و برنامه هاییى که اساتید بزرگ اخلاق داشتهاند برایم بنویسید تا سرمشق زندگیم باشد.
آیهاللّه بهجت(ره)
گفتم که الف، گفت دگر هیچ «مگوى»
در خانه اگر کس است یک حرف بس است
«بارها گفتهام و بار دگر مىگویم: کسى که بداند هر که خدا را یاد کند خدا همنشین او است. احتیاج به هیچ وَعظى ندارد، مىداند چه باید بکند و چه باید نکند، مىداند که آنچه را که مىداند باید انجام دهد و آنچه را که نمىداند باید احتیاط کند».[۱]
سیدبن طاووس به فرزندش محمد
«و اى محمد، اى فرزند، اساس مطلبى که باید در نظر داشته باشى و از کف ندهى، آن است که پیوسته متذکر باشى که در پیشگاه خداى (جل جلاله) قراردارى، و او بر همه احوال تو آگاه است و هر چگونگى که بر تو رود از احسان است که او به تو دارد …».[۲]
توصیه علامه حلى به فرزندش
«… تو را وصیت مىکنم به:
ـ ملازمه تقواى الهى و… مواظب باش بر پیروى از دستورهاى الهى، آنچه را خدا مىپسندد انجام بده و از آنچه نمىپسندد دورى کن.
ـ محرمات را ترک کن، عمر خود را در راه کسب کمالات و فضیلتها و اوجگیرى از پستىِ نقصان، به قله کمال سپرى کن.
ـ لحظههاى زندگیت را بر نیکى و یارى برادران ایمانى وقف نما، بدى را با نیکى و نیکى را با اظهار امتنان پاسخگو.
ـ از همنشینى با فرومایگان و معاشرت با نادانان سخت بپرهیز که بهره معاشرت با ایشان جز خلق و خویى پست و مذموم نیست؛ بلکه با دانشمندان و اهل فضیلت همنشین شو، که حاصلش آمادگى کامل براى تحصیل کمال و ملکه استنباط و کشف مجهولات است. باید امروزت از دیروزت بهتر باشد.
ـ مواظبت کن بر صبر، توکل و رضا، کارهایت را هر صبح و شام محاسبه کن.
ـ از خداى خویش فراوان آمرزش بخواه، از نفرین مظلوم حذر کن، به ویژه نفرین یتیمان و بیوه زنان، زیرا که خداوند در مورد شکستن دلهاى شکسته و بىپناه گذشت نمىکند.
ـ متعهد باش به خواندن نماز شب که حضرت رسول خدا صلىاللهعلیهوآلهبا تشویق و ترغیب به آن مىفرماید: «من ختم له بقیام اللیل ثم مات فله الجنه»؛[۳] «کسى که با شب زنده دارى عمرش به پایان رسد بهشت از آن او خواهد بود».
ـ بر تو باد به نیکى به خویشاوندان، که صله رحم بر عمر مىافزاید و بر تو باد به خوشخلقى؛ زیرا، پیامبر صلىاللهعلیهوآله مىفرماید: «شما را آن توان نیست که با دارایىهایتان به همه مردم احسان کنید، پس با رفتار نیک خود، آنان را خشنود سازید».[۴]
ـ بر تو باد به نیکى به اولاد پیامبر خدا، زیرا خدا با تأکید درباره آنان سفارش کرده و دوستى آنان را اجر رسالت قرار داده است.
«قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّهَ فِى الْقُرْبى»؛[۵] «بگو بر این رسالت اجرى از شما نمىخواهم جز مودت خویشاوندانم».
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:گروه اخلاق و عرفان/پرسش وپاسخ دانشجویی
ـ بر تو باد به بزرگداشت فقیهان و احترام به علما… نیز نگاه به چهره عالم و همنشینى با او را عبادت قرار بده…»[۶]
[۱] – به سوى محبوب، ص ۲۵ ؛ نامههاى عرفانى، ص ۹۶، ج ۹۵٫
[۲] – برنامه سلوک، ص ۲۰۴٫ گفتنى است از کتابهاى سیدبن طاووس «کشف المحجه لثمره المهجه» است با ترجمهها و تلخیصهاى متعدد مثل ترجمه اسدالله مبشرى به نام «مشعل» و ترجمه سید محمد باقر شهیدى به نام «برنامه سعادت» و تلخیص فیض کاشانى.
[۳] – وسائلالشیعه، کتاب الصلاه، ب ۳۸، از ابواب بقیه الصلواه، حدیث ۲۴٫
[۴] – همان، کتاب الحج، باب ۱۰۷، ابواب العشره، ح ۷٫
[۵] – شورى ۴۲، آیه ۲۳٫
[۶] – شورى ۴۲، آیه ۲۳٫
پاسخ دهید