اگر می‌خواهید ببینید این ایمان حقیقتاً ایمان است یا نه، عمل خود را ببیند، زندگی هر کسی نشان می‌دهد، او با باور زندگی می‌کند، خدا را قبول دارد، مرگ را قبول دارد، باور کرده است، قیامت و قبر را قبول دارد، هیچ حسابی برای آن‌جا باز کرده است یا نه. کسی که در زندگی خود حساب و کتاب ندارد، نه خمس می‌دهد و نه از حق النّاس پرهیز دارد، نه در اختلاط نامحرم و محرم محدودیتی نشان می‌دهد، نه زبان او کنترل دارد، نه چشم او محدودیّت دارد. می‌گوید من مؤمن هستم، چه شاهدی بر ایمان او است؟ امّا اگر خواستید ایمان را محک بزنید در اطاعت است.

«وَ إِنْ تُطیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ» اگر رسول خدا و خدای رسول را اطاعت کردید، خدا با رسول را اطاعت کردید، درزندگی خود دغدغه دارید کار حرام در زندگی شما واقع نشود، در خانه عصابنیّت بی‌جا، ظلم بی‌لذّت است، زن و مرد به همدیگر پرخاش می‌کنند، هر دو ظالم هستند، هر دو دارند تاریک می‌شوند، نور ایمان در وجود آن‌ها کاهش پیدا می‌کند، امّا کسی است از اوّل زندگی تا آخر یک بار به اعضای خانواده پرخاش نکرده است، اخم نکرده است، به حقوق آن‌ها تعرضی نداشته است. یک عمر در خانه زندگی کرده است زن و بچّه یک دروغ از او سراغ ندارند، او اهل طاعت است. طاعت نماز خواندن نیست، فرمود: اگر خواستید ببینید کسی مؤمن است یا نه «انْظُرُوا إِلَى صِدْقِ الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَهِ»[۱] صداقت و امانت اشخاص را معیار ایمان او بدانید. «إِنْ تُطیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ»[۲] اگر خدا را اطاعت کردید، رسول خدا را اطاعت کردید، «لا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمالِکُمْ شَیْئاً».

[۱]ـ الأمالی (للصدوق)، النص، ص ۳۰۳٫

[۲]ـ سوره‌ی حجرات، آیه ۱۴٫