ولی این نسلی که شما امروز از سادات جلیل القدر شناسنامه‌دار در سراسر عالم پیدا می‌کنید و آن کسانی که شناسنامه‌ی سیادت ندارند ولی مادر آن‌ها سیّد بوده است یا پدر و مادر آن‌ها سیّد بوده است و دوره‌های خفقان سیادت خود را مخفی کردند، بعداً که نسل آن‌ها گم شده است ولی واقعاً سیّد هستند خیلی بیش از این‌ حرف‌ها است.

این از نسل حضرت صدیقه‌ی طاهره (سلام الله علیها) بوده است، امام حسن (علیه السّلام) بوده است، امام حسین (علیه السّلام) بوده است، حضرت زینب (سلام الله علیها) بوده است و حضرت امّ کلثوم (سلام الله علیها). از چهار فرزند این همه سیّد پدیدار گشته است، حالا بچّه‌های امّ کلثوم را به حساب نمی‌آورند.

 یکی از فرزندان حضرت زهرا (سلام الله علیها) در زمان خود کشته شده است و صاحب اولاد نشده است، ایشان حضرت محسن (علیه السّلام) است. اگر این محسن می‌ماند خمس از ذراری امیر المؤمنین (علیه السّلام) و حضرت زهرا (سلام الله علیها) را از بین بردند. «وَ إِذَا الْمَوْؤُدَهُ سُئِلَتْ * بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ»[۱]، فقط یک محسن کشته نشده است. باید آن استعداد  را در نظر گرفت که اگر محسن می‌ماند به کجا می‌رسید! حالا که از امام حسن و امام حسین (علیهم السّلام) این همه نسل باقی مانده است، اگر حضرت محسن می‌ماند الآن چه سفره‌ی وسیعی از برکات سادات به ما می‌رسید.

[۱]– سوره‌ی تکویر، آیات ۸ و ۹٫