صفّار قمی با سند خود از حمزه بن حمران نقل می‌کند که:
نزد امام صادق (ع)، خروج حسین (ع) و همراه نشدن محمّد حنفیه را یاد کردیم. حضرت فرمود: ای حمزه! در این باره حدیثی برایت خواهم گفت و از این پس دیگر در این باره سؤال نکن. حسین (ع) چون به سوی مکّه جدا شد، نامه‌ای طلبید و چنین نوشت:
«بسم الله الرّحمن الرّحیم. از حسین بن علی به بنی هاشم. امّا بعد، هر کس از شما به من بپیوندد، با من شهید می‌شود و هر کس جا بماند، به پیروزی نخواهد رسید. و السّلام.»
قال الصفّار القمیّ:
حَدَّثَنَا أَیُّوبُ بْنُ نُوحٍ، عَنْ صَفْوَانَ بْنِ یَحْیَى، عَنْ مَرْوَانَ بْنِ إِسْمَاعِیلَ، عَنْ حَمْزَهَ بْنِ حُمْرَانَ، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: ذَکَرْنَا خُرُوجَ الْحُسَیْنِ وَ تَخَلُّفَ ابْنِ الْحَنَفِیَّهِ عَنْهُ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ یَا حَمْزَهُ إِنِّی سَأُحَدِّثُکَ فِی هَذَا الْحَدِیثِ وَ لَا تَسْأَلْ عَنْهُ بَعْدَ مَجْلِسِنَا هَذَا، إِنَّ الْحُسَیْنَ لَمَّا فَصَلَ مُتَوَجِّهاً دَعَا بِقِرْطَاسٍ وَ کَتَبَ: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، مِنَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ إِلَى بَنِی هَاشِمٍ، أَمَّا بَعْدُ، فَإِنَّهُ مَنْ حَقَّ بِی مِنْکُمْ اسْتُشْهِدَ مَعِی وَ مَنْ تَخَلَّفَ لَمْ یَبْلُغِ الْفَتْحَ وَ السَّلَامُ.[۱]
[۱]– بصائر الدرجات: ۴۸۱ ح ۵، اللهوف: ۱۲۹، المناقب لابن شهر آشوب ۴: ۷۶، مثیر الاحزان: ۳۹، الخرائج و الجرائح ۲: ۷۷۱، البحار ۴۴: ۳۳ و ۴۵: ۸۴ و ۴۲: ۸۱ ح ۱۲، العوالم ۱۷: ۱۷۹، موسوعه کلمات الامام الحسین (ع): ۲۹۶ ح ۲۶۹٫
پاسخ دهید