شما به هر دلیلی که گرفتار گناه شده اید و مقطعی از زندگی خویش را در غفلت و یا عصیان در مقابل پروردگار به سر برده اید، خوشبختانه متوجّه اشتباه خود شده و پشیمان هستید، این پشیمانی و این حال بی قراری که در شماست حاصل توجّه شما به ارزش‌های خود و دریافت ارزش حیات در نگاه و فکر شماست و این حال خوبی ا‌ست؛ شما که از گناه خارج شده اید، امکان حیات مجدد از سوی خداوند با دادن فرصت توبه در اختیار شما قرار گرفته است. این حس، حس بیداری و هشیاری است هر چند ظاهر سختی دارد.

مولوی می‌‌ فرماید:

هر که او بیدارتر، پر دردتر           هر که او هشیارتر، رخ زردتر[۱]

بدانید که شیطان در ابتدا وسوسه می‌‌ کند تا انسان به گناه بیفتد سپس بذر ناامیدی می‌ پاشد تا از بازگشت مأیوس گردد و بعد راه برای انجام هر گناهی باز می‌ شود. در حالی که روایات بر غیر این باور، تأکید دارند:

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) می‌ فرماید:

«همه آدمیان خطا می‌ کنند و بهترین خطاکاران توبه کنندگانند.»[۲]

حضرت علی(علیه السلام) می‌ فرماید:

«هر کس توبه کند خداوند او را می‌ آمرزد و به جوارح او و جای جای زمین دستور داده می‌ شود که آبروی او را حفظ کنند و عیب هایش را بپوشانند و گناهانی که فرشتگان حافظ اعمال برایش نوشته اند از یاد آنان برده می‌ شود.»[۳]

امام باقر(علیه السلام) می‌ فرماید:

«شاد شدن خداوند از توبه بنده اش بیشتر است تا شاد شدن مردی که در شبی تار، شتر و ره توشه خود را گم کند و سپس آن را بیابد. خداوند از توبه بنده خود شادتر می‌ شود تا آن مرد که از پیدا کردن شتر خود شادمان می‌ گردد».[۴]

شما حق دارید به خاطر ارتکاب گناه و بی‌توجهی به گوهر عفّت خویش نگران باشید. این گناه بزرگ است، امّا در مقایسه با دریای بی کران مغفرت و رحمت خدا ناچیز و کوچک است. شما پس از تصمیم قطعی بر ترک گناه و اراده اطاعت الهی از گناهان گذشته توبه کرده و پاک و منزّه خواهید شد.

در فکر برنامه‌ریزی خوب و زیبا برای مطالعه و ارتقاء سطح علمی خویش،  پرداختن به کارهای هنری، ورزش، معاشرت با دوستان و بستگان و شرکت در گروه های خیریه و خدمت‌رسانی به بندگان خدا، برای ادامه عمر نازنین خویش باشید.

شاکر این نعمت بزرگ الهی که در اختیار شماست باشید. توفیق «توبه» موقعیّت بازگشت به درگاه خداوند و موهبتی از جانب اوست. در زندگی روزانه خویش با عبادت و تلاوت قرآن و مناجات با خداوند و توسل به پیامبراکرم و اهل بیت(علیهم السلام) و بهره گرفتن از روح بلند آن بزرگواران که خود تجلی غفران و رحمت الهی هستند، از زندگی خویش بهره ببرید. چنان که درباره توبه حضرت آدم(علیه السلام) خداوند می‌ فرماید:

«فَتَلَّقی آَدَمُ مِن رَّبِّهِ کَلِمَاتٍ فَتَابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ»؛[۵] «سپس آدم از پروردگارش کلماتی را دریافت کرد و به وسیله آنها توبه نمود. خداوند نیز به سوی او بازگشت و توبه اش را پذیرفت، چرا که او بسیار توبه پذیر و مهربان است».

البته مدتی طول خواهد کشید تا اثر گناه برطرف شده و لذت و نورانیت اطاعت الهی جایگزین کدورت و پریشانی گناه قبل شده و شما را به آرامش برساند.

لازم به ذکر است که اگر در آینده فرصتی صورت گرفت و خواستگاری مناسب آمد، با او ازدواج کنید و توجه داشته باشید که هیچ گاه از گذشته خویش سخن نگویید و از خداوند ستارالعیوب بخواهید که شما را مورد عنایت کریمانه خویش قرار دهد.

پی نوشت ها

[۱] – مثنوی، دفتر اول.

[۲] – همان، ص۱۲۱٫

[۳] – میزان الحکمه، ج۲، ص۱۳۷٫

[۴] – همان.

[۵] – بقره، آیه ۳۷٫