ممکن است کودکان تا سن یک سال و شش ماهگی انگشتان خود را بخورند و این مسئله خیلی نگران کننده نیست؛ امّا از این سن به بعد این رفتار به عنوان یک نابهنجاری مطرح می‌شود و عوامل مختلفی دارد؛ مثلاً پدر و مادر ممکن است فرزندشان را تنبیه کنند یا به صورت ناصحیح او را از پوشک یا شیر بگیرند و همین منجر به ایجاد فشار عصبی در آن‌ها شود.

راه‌کارها

الف. شناسایی ریشه مشکلات

اوّلین راه‌کار این است که ما ریشه‌ی مشکل را شناسایی کنیم. ریشه‌ی مشکلاتی مثل انگشت مکیدن و ناخن جویدن دو مورد است:

1. اوّلین مورد این است که این رفتارها به صورت دفعی در بچّه‌ها ایجاد می‌شود؛ مثلاً مادر به صورت دفعی فرزندش را از شیر می‌گیرد و همین مسئله منجر به فشار عصبی در او می‌شود.
2. دوّمین مورد این است که این رفتارها به صورت استمراری در کودکان ایجاد می‌شود؛ مثلاً در اثر تنبیه‌ها یا تماشای فیلم‌های هیجان انگیز کودک به سمت جویدن یا مکیدن انگشت خود رفته است.

وقتی ما ریشه انگشت مکیدن فرزند خود را پیدا کردیم، باید آن را رفع کنیم و بعد دنبال راهی باشیم که این عادت را در او از بین ببریم.

ب. پرهیز از منع مستقیم

پدر و مادرها هیچ وقت نباید کودک خود را به طور مستقیم از مکیدن انگشت منع کنند؛ زیرا این کار ممکن است منجر به پنهان کاری در او شود.

ج. استفاده از روش‌های غیر مستقیم

راه‌کار دیگر این است که از روش‌های غیر مستقیم برای از بین بردن این عادت استفاده کنیم؛ مثلاً وقتی فرزندمان ‌ دست خود را به سمت دهان خود می‌برد،‌‌ یک توپ به سمت او بیندازیم و با آن حواس او را پرت کنیم یا میوه‌ای برای او بیاوریم و دهانش را مشغول کنیم.

والدین باید توجّه داشته باشند که این ترک عادت ممکن است یک مقدار زمان ببرد؛ لذا آن‌ها باید یک مقدار حوصله به خرج بدهند.