مکان های مقدّس در قرآن کریم را نام ببرید؟ آیا غیر از مکان های مقدس در قرآن، اشاره به مکان های دیگر در قرآن شده است؟ علت مقدس بودن عدد هفت چیست؟

پاسخ اجمالی

آیاتی را که دلالت بر مقدس بودن برخی مکان ها دارند، می توان به دو دسته تقسیم نمود که در آنها از برخی مکان ها به صورت ویژه یاد شده و در برخی دیگر، می توان از آن برداشت تقدیس مکان مورد نظر کرد.
الف. دسته اول؛ مانند مکه و زمین مقدس (وادی طور) که حضرت موسی(ع) به فرمان خداوند به آن جا رفت و خداوند بر او تجلّی کرد که آیات آن عبارتند از:
۱ – «إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذی بِبَکَّهَ مُبارَکاً وَ هُدىً لِلْعالَمینَ»؛[۱] بی گمان نخستین خانه اى که براى (عبادت) مردم (بنا) نهاده شد همان است که در مکّه است، خجسته و رهنمون براى جهانیان.
۲ – «إِنِّی أَنَا رَبُّکَ فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوادِ الْمُقَدَّسِ طُوىً»؛[۲] بی گمان این منم پروردگار تو، پای‏پوش‏هاى خویش را درآور که تو در سرزمین مقدس «طوى» هستی.
۳ – «یا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَهَ الَّتی‏ کَتَبَ اللَّهُ لَکُمْ وَ لا تَرْتَدُّوا عَلى‏ أَدْبارِکُمْ فَتَنْقَلِبُوا خاسِرینَ»؛[۳] اى قوم من! به سرزمین مقدّسى (به نظر اکثر مفسران بیت المقدس)[۴] که خداوند براى شما مقرّر فرموده است وارد شوید و واپس مگرایید که زیان کار گردید.
ب. دسته دوم:  آیاتی که می توان کلیاتی از آن درباره مقدس بودن برخی مکان ها برداشت کرد:
۱ – «وَ أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً»؛ [۵] و این که سجده‏گاه ها از آن خداوند است پس با خداوند هیچ کس را (به پرستش) مخوانید. از این آیه می توان تقدّس مساجد را برداشت کرد.
۲ – «فَقالُوا ابْنُوا عَلَیْهِمْ بُنْیاناً رَبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ قالَ الَّذینَ غَلَبُوا عَلى‏ أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیْهِمْ مَسْجِداً»؛[۶] گفتند بنایى بر (غار) آنان بسازید (تا داستانشان آشکار نگردد) -پروردگارشان بر (احوال) آنان آگاه تر است- کسانى که در کارشان (در آن کشمکش) برترى داشتند گفتند: بر (غار) آنان (به یادبود) مسجدى خواهیم ساخت. این آیه شریفه نیز دلالت دارد که مزار اولیای الهی نیز از تقدّس برخوردار است.

منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. آل عمران، ۹۶.

[۲]. طه، ۱۲.

[۳]. مائده، ۲۱.

[۴]. طبرسى، فضل بن حسن، تفسیر جوامع الجامع، ج۱، ص  ۳۲۱، دانشگاه تهران و مدیریت حوزه علمیه قم، تهران، ۱۳۷۷ ش؛ زمخشرى، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج ۱، ص ۶۲۰، دار الکتاب العربی، بیروت، ۱۴۰۷ق.

[۵]. جن، ۱۸.

[۶]. کهف، ۲۱.