راوندی با سند خویش از امام باقر (ع) روایت می‌کند:
امام حسین (ع) پیش از شهادت به اصحاب خویش فرمود: رسول خدا فرمود: پسرم! تو به سرزمین عراق کشانده می‌شوی، سرزمینی که میعادگاه پیامبران و اوصیای انبیاست و «عمورا» خوانده می‌شود و آن‌جا به شهادت می‌رسی. گروهی از یاران تو نیز شهید می‌شوند که سوزش برخورد آهن و سلاح را حس نمی‌کنند. آن‌گاه این آیه را خواند: «قُلْنا یا نارُ…؛ گفتیم: ای آتش! بر ابراهیم سر و ایمن باش.» جنگ هم بر آنان و بر تو سرد و سلامت خواهد بود. پس شما را مژده باد! به خدا که اگر ما را بکشند، به محضر پیامبرمان می‌رسیم.
روی الراوندیّ:
عَنْ أَبِی سَعِیدٍ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ، حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ مَحْبُوبٍ، حَدَّثَنَا ابْنُ فُضَیْلٍ، حَدَّثَنَا سَعْدٌ الْجَلَّابُ، عَنْ جَابِرٍ، عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: قَالَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ (ع) لِأَصْحَابِهِ قَبْلَ أَنْ یُقْتَلَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) قَالَ: یَا بُنَیَّ إِنَّکَ سَتُسَاقُ إِلَى الْعِرَاقِ، وَ هِیَ أَرْضٌ قَدِ الْتَقَى بِهَا النَّبِیُّونَ، وَ أَوْصِیَاءُ النَّبِیِّینَ، وَ هِیَ أَرْضٌ تُدْعَى «عَمُورَا» وَ إِنَّکَ تُسْتَشْهَدُ بِهَا وَ یُسْتَشْهَدُ مَعَکَ جَمَاعَهٌ مِنْ أَصْحَابِکَ لَا یَجِدُونَ أَلَمَ مَسِّ الْحَدِیدِ وَ تَلَا: (قُلْنا یا نارُ کُونِی بَرْداً وَ سَلاماً عَلى إِبْراهِیمَ)[۱] تَکُونُ الْحَرْبُ عَلَیْکَ وَ عَلَیْهِمْ [بَرْداً وَ] سَلَاماً فَأَبْشِرُوا فَوَ اللَّهِ لَئِنْ قَتَلُونَا فَإِنَّا نَرِدُ عَلَى نَبِیِّنَا.[۲]
[۱]– الأنبیاء: ۶۹٫
[۲]– الخرائج و الجرائح ۲: ۸۴۸، مختصر بصائر الدرجات: ۳۷، اثبات الهداه ۱: ۶۰۶ ح ۲۸۱، البحار ۴۵: ۸۰ ح ۶ و ۵۳: ۶۱، موسوعه کلمات الامام الحسین (ع): ۴۲۹ ح ۴۰۷٫
پاسخ دهید