منظور از «عاد نخستین» در آیه شریفه «وَ أَنَّهُ أَهْلَکَ عاداً الْأُولى»، چیست؟ آیا دو تا قوم عاد داشتیم؟!
در آیه شریفه «وَ أَنَّهُ أَهْلَکَ عاداً الْأُولى»، منظور از نخستین چیست؟ آیا دو تا قوم عاد داشتیم؟
پاسخ اجمالی
در این آیه شریفه می خوانیم: «آیا انسان خبر ندارد که خداوند قوم عاد نخستین را هلاک کرد؟!».[۱]
درباره توصیف قوم «عاد» به «الاولى» (نخستین) چند دلیل بیان شده است:
۱ – به جهت قدمت این قوم است؛ یعنی آنان اولین اقوام پس از هلاکت بشریت با طوفانى بود که در زمان نوح پیغمبر(ع) اتفاق افتاد.[۲] و قوم دیگر، قوم ثمود است که «عاد الآخره» نامیده می شود.[۳] هم چنان که در مثل های عرب نیز به قوم ثمود، عاد گفته اند.[۴]
۲ – به جهت آن است که در تاریخ، دو قوم «عاد» وجود داشته اند و قوم معروف که پیامبرشان حضرت هود(ع) بود همان عاد نخستین است.[۵]
۳ – قومى دیگر از عاد که «بنو لقیم» نام داشتند و در وقت هلاک قوم عاد، در مکه مقیم بودند بعد از ایشان ظهور کردند و ایشان را «عاد اخرى» نام نهادند که قوم إرَم ایشانند.[۶]
منبع:اسلام کوئست
پی نوشت:
[۱]. نجم، ۵۰٫
[۲]. قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن، ج ۱۸، ص ۱۲۰، انتشارات ناصر خسرو، تهران، چاپ اول، ۱۳۶۴ش؛ بیضاوی، عبدالله بن عمر، أنوار التنزیل و أسرار التأویل، تحقیق: مرعشلی، محمد عبد الرحمن، ج ۵، ص ۱۶۲، دار احیاء التراث العربی، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق.
[۳]. بغدادی، عبد القادر بن عمر، خزانه الأدب و لب لباب لسان العرب، ج ۳، ص ۱۳، مکتبه الخانجی، قاهره، چاپ چهارم، ۱۴۱۸ق؛ مدنی شیرازی، علی خان بن أحمد، الطراز الاول و الکناز لما علیه من لغه العرب المعول، ج ۷، ص ۳۳۳، مؤسسه آل البیت(ع)، مشهد، چاپ اول، ۱۳۸۴ش.
[۴]. «أَشْأَمُ مِنْ أَحْمَرِ عَادٍ»؛ الطراز الاول و الکناز لما علیه من لغه العرب المعول، ج ۷، ص ۳۳۲؛ میدانی نیشابوری، أبو الفضل أحمد بن محمد، مجمع الأمثال، ج ۱، ص ۳۷۹، دار المعرفه، بیروت، بی تا.
[۵]. مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، ج ۷، ص ۱۸۶، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ اول، ۱۴۲۴ق؛ شریف لاهیجی، محمد بن علی، تفسیر شریف لاهیجی، تحقیق: حسینی ارموی (محدث)، میر جلال الدین، ج ۴، ص ۳۰۸، دفتر نشر داد، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۳ش؛ طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ۱۹، ص ۵۰، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق؛ انوار التنزیل و اسرار التأویل، تحقیق: مرعشلی، محمد عبد الرحمن، ج ۵، ص ۱۶۲، دار احیاء التراث العربی، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق.
[۶]. کاشانی، ملا فتح الله، تفسیر منهج الصادقین فی الزام المخالفین، ج ۹، ص ۹۰، کتابفروشی محمد حسن علمی، تهران، ۱۳۳۶ش؛ حسینی شاه عبدالعظیمی، حسین بن احمد، تفسیر اثنا عشری، ج ۱۲، ص ۳۵۸، انتشارات میقات، تهران، چاپ اول، ۱۳۶۳ش؛ ثعالبی، عبدالرحمن بن محمد، جواهر الحسان فی تفسیر القرآن، تحقیق: معوض، شیخ محمدعلی، عبدالموجود، شیخ عادل احمد، ج ۵، ص ۳۳۲، داراحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق؛ آلوسی، سید محمود، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، تحقیق: عطیه، علی عبدالباری، ج ۱۴، ص ۶۹، دارالکتب العلمیه، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.
پاسخ دهید