بنابرآنچه که در کتاب النقض از قول نویسنده کتاب فضائح الروافض نقل شده، نخبگان شیعی، اقلیتی درمانده و مطرود به تصویر کشیده می شدند که منزلت و پایگاه اجتماعی و موقعیت سیاسی مناسبی در جامعه اسلامی نداشته اند. عبدالجلیل قزوینی در جواب، بنابر مستندات تاریخی، سخن مخالف را رد کرده و مدعی است که نخبگان شیعی، از منزلت اجتماعی و سیاسی والایی برخوردار بوده و در تغییرات سیاسی و اجتماعی جامعه نقش فعال، موثر و محققی ایفا نموده اند و علی رغم آزارها و تعقیب و تکذیب های گاه و بیگاه، طیفی مقبول و محبوب در جامعه اسلامی محسوب شده اند. در این مقاله با توجه به شاخص هایی نظیر داشتن قدرت،ثروت، شهرت، الگوسازی، شرکت در تصمیم گیری ها و… که در کنش اجتماعی، و نظریات مربوط به گردش نخبگان مطرح است، منزلت اجتماعی و جایگاه سیاسی نخبگان شیعه، عمدتا مستند به اثر عبدالجلیل قزوینی مورد بررسی قرار گرفته است.