ایمان درجاتى دارد که برخى از آن ها ممکن است با تزلزل همراه باشد. ولى مقام والاى ایمان همان طمأنینه است و راه رسیدن به این درجه والا هم گناه نکردن است. اگر ما خود را با گناه مسموم نکنیم و در مسیر خدا باشیم هیچ مشکلى پیش نمى آید. اگر هم آسیبى دیدیم این براى پخته شدن و امتحان ما است.

گندم مادامى که در انبار است قیمت ارزانى دارد، وقتى که زیر سنگ آسیاب قرار گرفت و فشار دید و آرد شد قیمتش بیشتر مى شود. وقتى به تنور رفت و به نان تبدیل شد، قیمت آن از قبل گران تر و غذاى آدم مى شود. همین فشار دیدن باعث کمال گندم است. خداوند در قرآن کریم فرمود: «وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصّابِرِینَ».[۱] بنابراین طمأنینه آن مرحله والاى ایمان است.

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – سوره بقره۲: آیه ۱۵۵٫