در ترجمه «آیه الکرسی» واژه «بإذنه» را هم «با اجازه او» و هم «با امر او» ترجمه کرده اند که معنای اجازه و امر نمی تواند یکی باشد. کدام صحیح است؟

پاسخ اجمالی

«إذن» در قرآن، به معنای اجازه، اراده، اعلام، اطاعت، و علم به کار رفته است،[۱] ولی معنای اصلی این واژه، مطلع بودن از کاری به همراه راضی بودن و موافق بودن با آن عمل است. حال ممکن است که نسبت به انجام آن کار دستوری صادر شده باشد یا نه؛ از این رو وقتی گفته می شود: فقط با اذن او شفاعت صورت می گیرد؛ یعنی با اطلاع پروردگار و رضایت و موافقت او و تحت تدبیر و نظارت او این کار انجام می شود.[۲] البته رضایت خدا به پدید آمدن چیزی، به صورت طبیعی امر به آن چیز را نیز در پی خواهد داشت.

منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج ۱، ص ۵۶، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش.

[۲]. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج ۱، ص ۶۲ – ۶۳، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰ش.