همه مراجع (به جز تبریزى و سیستانى): اگر پزشک هم جنس در دسترس نباشد، لمس بیمار براى معاینه و درمان اشکال ندارد ؛ ولى باید به مقدار ضرورت اکتفا کند.[۱]

آیات عظام تبریزى و سیستانى: اگر پزشک هم جنس در دسترس نباشد و یا مهارت مرد بیشتر باشد، لمس بیمار براى معاینه و درمان اشکال ندارد ؛ ولى باید به مقدار ضرورت اکتفا کند.[۲]

 تبصره ۱ – اگر معاینه از روى لباس ممکن باشد، باید به این راه بسنده کند.

 تبصره ۲ – جواز لمس بیمار به منظور معاینه، باعث نمى شود که نگاه به بدن نیز جایز باشد ؛ مگر آنکه نگاه به آن لازم باشد.

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی

[۱] – مکارم، نورى، فاضل و امام، تعلیقات على‏العروه، النکاح، ج۳۵ و ۴۸ ؛ صافى، هدایه العباد، ج۲، النکاح، م۲۲ ؛ توضیح‏المسائل مراجع، م۲۴۴۱ ؛ وحید، توضیح‏المسائل، م۲۴۵۰٫

[۲] – سیستانى، منهاج‏الصالحین، ج۳، النکاح، م۲۰ و ۲۱ ؛ تبریزى، صراط‏النجاه، ج۵، س۱۰۳۹ و ۱۰۲۴٫