امام على، امام حسن، امام حسین و امام سجّاد (ع) در قرن نخستین هجرى می‌‏زیستند و ازنظر شیعه امامیه، نخستین پیشوایان هدایت پس از رسول خدا (ص) هستند. آن‏ها در قرن اول، در تدوین روایات، ثبت و ضبط آن‌‏ها و گسترش معارف شیعى، نقش مهمى داشتند و هریک در دوران امامت خود، براى گسترش روایات، باوجود همه مخالفت‏‌ها، هم خود مبادرت به نوشتن روایات از پیشوایان پیش از خود و نشر آن‌‏ها کردند و هم بر فراهم‌سازی زمینه‏‌هاى نوشتن و نشر آن‏ها توسط اصحاب خود، تلاش فراوان نمودند تا در آینده معارف شیعى در اختیار دوستداران آن‏ها قرار بگیرند.