هر چه نفس ناطقه را صفای ذاتی و ذکاوت فطری یا اکتسابی کامل‌تر باشد، نیل و اتّصال و ارتباطش به آن حقایق کلّیه [عوالم ملکوت اعلی و مجرّدات]… بیشتر گردد. و به عکس هرچه بیشتر منغمر [غرقه] در ماده و مدرکات و لذّات حسّی شود، از درک آن معانی و نیل آن حقایق دورتر و محروم‌تر ماند.

و نفوس قدسیه‌ی الهی مانند انبیاء خصوص حضرت خاتم و اوصیاء او که قویّ الرّوح‌اند و در بیداری هم به هر دو عالم حسّ و عقل توجّه توانند کرد، آنان به قوّت روح و صفای فطری، از ورای حجاب عالَم مادّه بلکه در درون سراپرده‌ی عالَم، خدای حقّ مطلق را و حقایق عالم جبروت و ملکوت را مشاهده کنند.

منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۷۸