«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری * وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْری * وَ احْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏ * یَفْقَهُوا قَوْلی‏»[۱]

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ وَ الصَّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِین طَبِیبِنَا حَبِیبِنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّه مَوْلَانَا بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحْبَتَهُ وَ نُصْرَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ»

شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان، آخرین پناه است.

امشب آخرین فرصت است که در امسال برای گرفتاران، برای اشخاصی که پرونده ی خودشان را نگاه می کنند و می بینند مشکل دارند، برای همه ی کسانی که پشت درهای بسته گیر کرده اند، و درِ خیر به رویشان بسته است.

شب بیست و سوم آخرین پناه است.

هرچه شب نوزدهم نالیدیم، هرچه شبِ بیست و یکم التماس کردیم، آن ها مقدمه ی امشب است. امشب حتمی می شود، امشب مُقَدّراتِ همه ی آحادِ بشر و بلکه کائنات قطعی می شود.

لذا در قرآن کریم، سوره ی مبارکه ی دخان که اگر نخوانده اید ان شاء الله تلاوت بفرمایید، خواندنِ سوره ی مبارکه ی عنکبوت و سوره ی مبارکه ی روم، که امام قسم یاد کردند هر کسی این دو سوره را بخواند اهل بهشت است، و خواندنِ سوره ی مبارکه ی دُخان، آن هایی که از اولِ ماهِ مبارکِ رمضان تا امشب، هر شب توانستند صد مرتبه سوره ی مبارکه ی دخان را بخوانند از حجاب ها عبور می کنند و نورِ شبِ قدر را که نورِ خاصِ  عالمگیر است، تجلیِّ ولایتِ امام زمان ارواحنا فداه است، آن نور را می بیند.

شبِ مبارک

خدای متعال در سوره ی مبارکه ی دخان فرمودند: «إِنَّا أَنزَلْنَاهُ فِی لَیْلَهٍ مُّبَارَکَهٍ»[۲] یکی از ویژگی هایِ این شبِ قدر این است که شبِ مبارکی است، خدای متعال همه ی برکات را در این شب قرار داده است، تمامِ بی برکت ها، بی خیر ها، باید امشب بیایند و برکت بگیرند، «فِی لَیْلَهٍ مُّبَارَکَهٍ»سراسرِ این شب برکت است.

نمی دانید امشب چه غوغایی است، دریایِ لطف و رحمتِ خدای متعال به جوش آمده است، سراغِ گنهکار می رود، هر جامانده ای، هر وامانده ای، هر روسیاهی بیاید، همه را می پذیرد، خودِ خدای متعال صدایمان زده است، خودِ خدای متعال نازمان را کشیده است، «قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَهِ اللَّهِ»[۳] نکند که مأیوس شوی، تو مرا داری، من تو را هم قبول می کنم، بیا، کجا داری می روی؟ برایت سفره پهن کرده ام، در به رویت باز کرده ام، مأمورینِ رحمت را به استقبالت فرستادم، برایت دعوتنامه فرستاده ام، تو بیا، چرا نمی آیی؟

آمده ای که آمده باشی؟ تشریفات که نیست، «وَ فِرُّوا إِلَى اللَّهِ مِنَ اللَّه»[۴] از خطراتِ نفس، باید از این پرونده های سنگین فرار کرده باشیم، امشب خدای متعال هم فراریانِ گناه را می پذیرد، هرکه هستی، هرکجا بوده ای، امشب دیگر بیا، بیا و با من باش، فِی لَیْلَهٍ مُّبَارَکَهٍ این بی برکتیِ عمر، بی برکتیِ جوانی، بی برکتیِ معیشتی، بی برکتیِ فرهنگی، بی برکتیِ اقتصادی، که امروز مملکتِ ما و بلکه دنیا گرفتارِ یک وضعیّتِ بهم ریخته و آشفته ای است، وضعیت تولید نابسامان است، جوان ها بیکار هستند، گرانی و فشارِ بسیار، انواع استرس هایی که دشمن تزریق می کند، چاره ی همه ی این ها را باید امشب از گوشه ی چادرِ حضرت زهرا سلام الله علیها و عنایت مولی الموحدین امیرالمؤمنین علیه السلام حواله بگیریم، تا ان شاء الله امام زمان ارواحنا فداه این وضع را تغییر دهند، «وجودُه لطفٌ و تصرُّفُه لطفٌ آخَر»[۵]

پس یکی از ویژگی های قرآنیِ شب قدر، مبارک بودنِ آن است.

مرحله ی تَفصیل در شب قدر

دوم «فِیها یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ»[۶] امشب هر امرِ حکیمِ یکپارچه به مرحله ی تفصیل در می آید، خدای متعال ابلاغ می فرمایند، ریزِ سرنوشتِ هر کسی مُنَجَّز می شود، تمامِ اموری که در طول سال، در وضعیت کَسوَتِ آن، یکی پس از دیگری به سرِ ما می آید، یا با آن ها مواجه می شویم، همه ی این ها امشب مشخص می شود، جزئیاتِ زندگیِ منبسطِ در طولِ سال امشب رقم می خورد.

طرحِ آن نوزدهم بود، تصویبِ آن بیست و یکم بود، ولی ابلاغِ آن که به تمامِ مجاریِ امور، ملائکه ی اعضاء رزقِ هر کسی را امشب می نویسند، که هر کسی چه درآمدی خواهد داشت، سرِ سفره اش چه برکتی و یا چه نقائِصی پیش خواهد آمد، کسانی را که در مسیرِ علم هستند، به ملائکه ی علم مأموریت می دهند که امسال چه اندازه آن ها روزی دارند، برای پیروزیِ در جبهه ها که به دستِ کدام سلحشورِ مؤمنِ مجاهدِ فی سبیل الله بناست کمر اسرائیل شکسته شود، تمامِ پیروزی ها و تمامِ شکست ها به مأمورینِ نصرتِ الهی که خدای متعال در جنگِ بدر سه هزار ملائکه، در جنگِ حُنِین پنج هزار ملائکه در نازل فرمود، و در جنگِ اُحُد وعده داد که مجروحین، این جانباز ها با همین جانبازی دشمن را تعقیب کنند، تضمین فرمود که اگر آن ها بخواهند مقاومت کنند، خدای متعال ملائکه نازل می کند و شما را پیروز می کند، و این را یقین بدانید که اگر ما اهل جبهه باشیم، چه در جنگِ نظامی، چه در جنگِ اقتصادی، چه در جنگِ اخلاقی، اگر ما مردانه به میدان بیاییم، اگر نیروی خودمان کافی نبود و کم آوردیم، خدای متعال با ملائکه نصرت را برای ما نازل می فرماید، و آن رزقی را که خدا به پیامبراکرم صلی الله علیه و آله و سلم و یارانِ پیامبر در سخت ترین شرایطِ حصر، شرایطِ تحریم، در آن فضایِ بسیار سنگینی که کودکان از گرسنگی تا صبح نمی خوابیدند و ناله می کردند، ولی نشان دادند این ها را تحمل می کنند، اما تسلیمِ دشمن نمی شوند، و این انقلابِ توحیدیِ خودشان را قرص و محکم حمایت می کنند، خدای متعال درِ فتوحات را باز کرد، غنائمِ جنگی بدست آوردند، وضعیت اقتصادی از طریقِ قنات ها و … خدای متعال بعد از سختی امکاناتی به مسلمان ها داد، این سُنّتِ خداست، « فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْراً »[۷] اگر در برابرِ دشمن غیرت دینی داشتیم و از تحریم ها باکی نداشتیم، ایمان و اعتقادمان را در شبِ قدر به امام زمان ارواحنا فداه سپردیم و از خودِ حضرت عنایت خواستیم، خدای متعال را به رزّاقیّت، خدای متعال را به توّابیّت، خدای متعال را به غفِاریّت، خدای متعال را به نصرت، خدای متعال را به عنایت خواهیم یافت، خدای متعال را خواهیم یافت.

توسّل در شبِ قدر

در این آیه ی کریمه که رمزی برای شبِ قدرِ ماست، که حتماً باید به پیامبر و اهل بیت ایشان را متوسّل شویم، و خدای متعال بنا ندارد کسانی که از در وارد نمی شوند و خودشان می خواهند به جایی برسند، (یعنی اهلِ توسّل و شفیع آوردن نیستند) خدای متعال به این ها نگاه نخواهد کرد، «وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَآؤُوکَ فَاسْتَغْفَرُواْ اللّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُواْ اللّهَ تَوَّابًا رَّحِیمًا»[۸] همانطور که انسان های آزرده، انسان های بیچاره مانندِ من، هیچ جایی نداشتند و اینجا آمده اند، هیچ کسی را سراغ ندارند، آمده اند سراغِ حضرت زهرا سلام الله علیها را بگیرند، آمده اند سراغِ امیرالمؤمنین علیه السلام را بگیرند، آمده اند سراغِ پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم و اهل بیت علیهم السلام را بگیرند، این آدرس را خدای متعال به ما داده است، فرمود: اگر خودتان درها را به رویِ خودتان بستید، و گناهتان قفلِ کارِ خودتان شد، چرا نزدِ کلیددارِ بهشت نمی آیید؟ چرا نزدِ کلیددارِ روزی نمی آیید؟ چرا نزدِ کلیددارِ عزّت نمی آیید؟ که آن پیغمبرِ من و اهل بیت ایشان علیهم السلام است.

«وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَآؤُوکَ» چرا وقتی این ها گرفتار شدند، در برابرِ اَمیالِ نفسانی و شیطانِ خَنّاس زمین خوردند، پیامبرِ من، چرا این ها به تو مراجعه نمی کنند؟ چرا به تو پناه نمی آورند؟ چرا به تو متوسّل نمی شوند؟ چرا تو را واسطه قرار نمی دهند؟«وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذ ظَّلَمُواْ أَنفُسَهُمْ جَآؤُوکَ»پیش تو می آمدند «فَاسْتَغْفَرُواْ اللّهَ» در محضر تو استغفار می کردند، در محضرِ تو خدا را می خواندند، «وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ» استغفارِ پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم ضمیمه ی استغفارِ شما می شد، که این همان شفاعت است، شفاعت ضَمّ ضمیمه است، وقتی مطاعِ انسان کم بود، و جنسِ مناسب را به این مطاعِ کم نمی دادند، یک کسی می آید یا آبروی خودش را ضمیمه می کند و یا از داراییِ خود به روی داراییِ ما می گذارد تا آن چیزی که موردِ نیازِ ماست، در طرازِ شأنِ انسانیّتِ ما و نجاتِ ماست، آن را خدای متعال به ما عنایت می فرماید.

ما حتی اگر گناه هم نکرده باشیم، عملِ ما در حدّی نیست که خدای متعال به ما بهشت عطاء بفرماید، خدای متعال به ما وصال عطاء بفرماید، خدای متعال صفاتِ خودش را به ما عطاء بفرماید، خدای متعال به ما عشقِ امیرالمؤمنین علیه السلام را عطاء بفرماید، خدای متعال به ما سوزِ حضرت زهرا سلام الله علیها را عطاء بفرماید، خدای متعال به ما انکسارِ حسینی را عطاء بفرماید، این ها یک سرمایه هایی است که نمی توان آن ها را محاسبه کرد، چه کنیم که به ما عطاء کنند؟ باید وجودِ نازنین پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم پدری بفرمایند، باید ایشان ما را نوازش کنند، باید برویم و بگوییم ای پدر، یا رسول الله کَم آورده ایم، «یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَهٍ مُزْجَاهٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَا إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ»[۹]

امامِ زمان، کَم آورده ایم، شما که به اندازه ی محدود ندارید، خدای متعال هم فرموده است که وقتی کم آوردید سراغِ پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم را بگیریم، امروز شما بجای پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم در سراسرِ عالم سفره پهن کرده اید، شبِ قدر به شما سپرده شده است.

یا حضرت زهرا سلام الله علیها، می خواهم بیایم سراغِ شما را بگیرم، اگر واقعاً دلِ شما وصل شود، اگر واقعاً ندامت و پیشمانی نسبت به کم گذاشتنِ در امورِ سیاسی… ما حمایتِ مان را از خون شهدای مان کم کرده ایم، انقلاب و شهدا، پرچم ولایی که برای تحقّقِ دین و رفعِ گناه آمده بود را در جریانِ سیاسی و برخورد های جریانی فراموش کردیم، لذا گرفتارِ وضعیّتِ بدِ اقتصادی شدیم، دشمن طمع کرد، دشمن در حالِ چنگ و دندان نشان دادن است.

با تحریم ها چه کنیم؟

شنیده اید که امشب رئیس جمهورِ امریکا گفته است که ما تحریم هایی را در نظر گرفته ایم که تاکنون در هیچ جایِ دنیا همچنین تحریم هایی اعمال نشده است، خاک بر سرِ تو که خیال می کنی تو رَزّاقِ من هستی و خاک بر سرِ کسانی که از این تحریم های تو بترسند و عقب نشینی کنند.

ما قرآنی داریم که همین حرفِ تو را نقل کرده است، ابوسفیانِ زمان تو هستی، ابوجَهلِ زمان تو هستی، آن ها هم آن روز گفتند: « لَا تُنفِقُوا عَلَى مَنْ عِندَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى یَنفَضُّوا »[۱۰] سوره ی منافقون را بخوانید، در آنجا همانندِ این جمله را گفته اند، این ها گفتند: به کلی ارتباطِ اقتصادی تان را با پیامبر قطع کنید، هیچ نوع کمک اقتصادی به او نکنید، تا مردم خسته شوند و سراغ ما بیایند، چون به تعبیرِ امروز ما صاحبِ دلار هستیم، ما صاحب همه چیز هستیم.

قرآن کریم مُشتِ محکمی به دهان آن ها می زند و می فرماید: «وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ»[۱۱] ما که مشرک نیستیم به یک شخصِ نجسِ کافرِ قلدرِ خونخوارِ بدبخت و جریانِ ظالمانه ی حکومت غربی ها… آیا ما فراموش کنیم که خدای متعال روزیِ ما را می دهد؟ آیا ما فراموش کنیم که در این چهار دهه همه نوع تهدید کردید و هیچ غلطی نکردید؟ خدای متعال ما را مستحضر به عنایت امام زمان ارواحنا فداه کرده بود، ما اهل دعای توسّل هستیم، ما اهل گریه های شبِ احیاء هستیم، ما عنایت خدای متعال را با دل های شکسته، با توسّل به پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم و اهل بیت ایشان علیهم السلام به خودمان جذب می کنیم، این تحریم ها ما را می سازد.

ما بدونِ شما توانایی داریم، ما جوان های با استعدادی داریم، سرزمین های حاصلخیزی داریم، معادن زیرزمینی داریم، ما تجربه های زیرساختی داریم، صنعتِ هسته ای را جوان های ما ایجاد کردند، ماهواره ها را جوان های متدیّن و اهلِ گریه ی ما به فضا پرتاب کردند، ما صاحبِ موشک شدیم، بدونِ کمکِ شما، بدونِ الگو گرفتن از شما.

در اقتصاد هم ان شاء الله نزدیک است، همانگونه که دیدید مصدّق به امریکا اعتماد کرد و آن ضربه را خورد که شاه را آوردند، این توافق هم مانند جریانِ او بود و خدای متعال ملّتِ ما را بیدار کرد که به دشمن اعتماد نکنید، اگر ما کوتاه بیاییم آن ها تحریم ها را محکم تر می کنند، فشار را بیشتر می کنند، اگر ما بترسیم آن ها جنگ را به ما تحمیل می کنند.

این مدافعینِ حرم هستند که به ما اقتدار و عزّت می دهند، این شهیدانِ عزیزِ ما هستند که هنوز هم پیکرهای پاکشان می آید، در هر نقطه و محله ای آمده اند که به ما بگویند نگران نباشید، ما خون داده ایم و خدای متعال شما را کمک خواهد کرد، ملّتی که شهادت دارد، اسارت ندارد.

لذا یکی از ویژگی های شب قدر این تَنَجُّزِ روزی و عزّت و حتی حالاتِ ما، همین گریه ها که امشب دارید، قبلاً نوشته شده است، نوشته شده است که خدای متعال به هر کسی چه اندازی ای گریه عطاء می کند، چه اندازه از او قبول می کند، اینکه مثلاً امشب چه سوره هایی و چه نماز هایی می خوانید، همه این ها «فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ»[۱۲] است.

نزولِ ملائکه در شبِ قدر

یکی دیگر از ویژگی های شبِ قدر، نزولِ ملائکه با سلام است، این ها به شما رو آورندگانِ به حضرتِ پروردگارِ متعال بشارت می دهند، نویدِ سلامتی و عزّت می دهند، اگر خالص آمده باشید، امکان ندارد خدای متعال کسی را دعوت کند و او هم به دعوت خدای متعال بیاید و وقتی آمد در را به روی او ببندد، یا اینکه در باز باشد و انسان به امیدِ کَرَم ظرف های خالیِ خود را آورده باشد و بگوید «یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَهٍ مُزْجَاهٍ»[۱۳] و خدای متعال ظرف او را پُر نکند و او را شرمنده بازگرداند.

آیا می شود که انسان ظرفِ خالیِ خود را نزدِ کَریم بیاورد، دستِ خالیِ خود را بیاورد و کَریم از او اعراض کند؟ حاشا به کَرَمِ أکرَمُ الأکرَمین.

حمایت از مردمِ مظلومِ فلسطین

لذا همین امشب غیرتِ عَلوی را، عصمتِ فاطمی را پشتیبانِ خودتان ببینید، و جوابِ یاوه گوییِ رئیس جمهورِ امریکا را که خیال می کند با این تهدید ها ملّتِ ما می ترسند و کوتاه می آیند تا او بیاید و همه چیزِ ما را غارت کند، ان شاء الله فردا قربهً الی الله با وضو و با نوای یا زهرا سلام الله علیها، یا علی علیه السلام، یا صاحب الزّمان سلام الله علیه، به میدان بروید و به خدای متعال عرض کنید که خدایا! به یاریِ مردمِ مظلومِ فلسطین آمده ایم، خدایا! به قرآنِ تو عَمل کردیم، «وَما لَکُم لا تُقاتِلونَ فی سَبیلِ اللَّهِ وَالمُستَضعَفینَ مِنَ الرِّجالِ وَالنِّساءِ»[۱۴] خودِ شما فرمودید که هم در راهِ خدا بتازانید، هم برای کمک به مستضعفین جان بدهید، خون بدهید.

خدایا! مولای ما امیرالمؤمنین علیه السلام سفارش کردند: «وَ کُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً»[۱۵] لذا ما هم آمدیم که حمایت کنیم.

بدانید «إنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ»[۱۶] شما امروز از مظلوم حمایت کنید، خدای متعال اجازه نمی دهد که شما مظلوم شوید، اما اگر حمایت نکردیم، خدای متعال نیز ما را رها می کند، آن وقت رُعب در دل هایمان می افتد، تفرقه بینمان ایجاد می شود، خدای متعال برکت را بر می دارد و دشمن بر ما مسلّط می شود.

حقیقتِ شبِ قدر؛ حضرت فاطمه سلام الله علیها

امشب با یک دلِ صاف درِ خانه ی امیرالمؤمنین علیه السلام را که گویا چنین شب هایی در آن ضجّه و ناله است، حضرت زینبِ عزیزمان در فراقِ پدر نالان است، حضرت ام کلثوم سلام الله علیها گریه ها سر می دهد، امام حسن و امام حسین علیها السلام جایِ خالیِ پدر را می بینند، با دلِ شکسته اشک ها می ریزند.

یتیمانِ کوفه، گرفتارانِ کوفه که می بینند دیگر امیرالمؤمنین علیه السلام به سراغ آن ها نمی آید، همه نالان هستند، یا امیرالمؤمنین، یا امام المتّقین، ای مشکل گشای عالَم، ای کسی که یَدالله هستی، تو عین الله هستی، تو قدرت الله هستی… ما عُمری یا علی گفته ایم، امشب هم آمده ایم تا به امام زمان ارواحنا فداه سومین شبِ شهادتِ شما را تسلیت عرض کنیم، بگوییم آقا جان! سرِ شما سلامت، سایه ی شما مستدام، ما در غمِ شما شریک هستیم.

اما همانطور که در سال های قبل، منّت می گذارید و می آیید و من را با خودتان به مدینه می برید، من که عُرضه ندارم گوشه ی چادر بی بی حضرت زهرا سلام الله علیها را بگیرم، اما شماها، شما فرهیختگان، شما خوبان می آیید، مستمع صاحب سخن را بر سرِ کار آورد، شما دلِ بهانه گیری نسبت به حضرت زهرا سلام الله علیها دارید، حقیقتِ شبِ قدر، معرفتِ حضرتِ زهرا سلام الله علیها است.

هر کسی مریض دارد، گرفتار است، قرض دارد، مستأجری او را اذیت می کند، ناسازگاریِ درونِ خانه دارد، دوایی پیدا نمی کند که مشکل خود را حل کند، کسانی که فرزندشان برای ازدواج مشکل دارند، ای بی بیِ ما، تو مادر هستی، تو دلسوزِ ما هستی، آمده ایم که شما را واسطه قرار دهیم، حواله ی شما را همه می خوانند، امشب قلم به دست فرزندت حضرت مهدی ارواحنا فداه است…

تو را به حضرت محسن علیه السلام، تو را به مظلومیت حضرت علی علیه السلام، تو را به پریشانیِ حضرت زینب سلام الله علیها، امشب مادری کنید، امشب دست نوازشی به سرِ این جوان ها، به سرِ این پناهجویان بکشید.

امام صادق علیه السلام می فرمایند: «مَا زَالَتْ بَعْدَ أَبِیهَا مُعَصَّبَهَ الرَّأْسِ»[۱۷] آه بمیرم، دخترِ پیامبر جوان بود، مادرِ چهار کودک بود، این کودکان نیاز داشتند وقتی خانه می آیند مادر برایشان سفره پهن کند، سرشان را شانه کند، لباس شان را عوض کند، اما زمانی که واردِ خانه می شدند می دیدند که مادرشان در بستر در حالِ آب شدن است، تعبیرِ امام صادق علیه السلام این است که دستمالِ بیماری به سرِ خود می بستند، دیگر اسیرِ بستر شده بود، دیگر نمی توانست سرِ حسن را شانه کند، دیگر نمی توانست حسین را به آغوش بگیرد…

حضرت علی علیه السلام کنار بستر حضرت فاطمه سلام الله علیها نشستند، نگاهی کرد و دید که حضرت فاطمه سلام الله علیها آب شده و دیگر چیزی از او نمانده است، در این حالتِ نَحیفی، در این حالتِ ضعفِ بدنی، به پهنای صورتِ خود مانند باران اشک می بارد که خدایا به دادِ دلِ علی برس!

یا صاحب الزّمان! خدای متعال به قلب شما صبر بدهد، ما می گوییم، ولی شما با چشمِ باطن در حالِ دیدن هستید.

ناله ی امیرالمؤمنین علیه السلام بلند شد، سَیِّدَتِی مَا یُبْکِیکِ؟ بی بیِ من، فاطمه ی من، امیدِ خانه ی من، چرا دردِ خود را به من نمی گویی؟

اگر از شما بپرسند دردِ مادرتان فاطمه چه بود، چرا شب و روز نداشت، چرا اینطور روز به روز آب می شد، شما می گویید مگر درد یکی بود؟ کدام درد را نداشت؟ دردِ پهلو داشت، جراحتِ سینه داشت، نمی دانم نامرد در کوچه چه به سرِ این بانو آورده بود، آنجا زمین خورد، سیلی خیلی محکم بود…

آقای من! قربانِ دلِ شکسته ات شوم، اما سنگین ترین دردِ حضرت زهرا سلام الله علیها که او را آنطور آب می کند این است که خودِ ایشان فرمودند، حضرت فرمودند: علی جان! من به مظلومیّتِ تو گریه می کنم، علی جان! تا من بودم، سپرِ بلای تو بودم، پشتِ در رفتم، بینِ در و دیوار دفاع کردم، من را از دست می دهی و دیگر کسی را نداری…

اینجا حضرت زهرا سلام الله علیها بی کسیِ امیرالمؤمنین علیه السلام را فرمود و ناله کرد، اما دخترِ او هم دید حسین کسی را ندارد، یک بیابان دشمن، یک حسینِ تنها، همه کسِ او را از او گرفتند، آخرین ذخیره ی او یک طفلِ شش ماهه بود، به او هم رحم نکردند، همه ی یاران او را گرفتند، خودِ حضرتِ زینب سلام الله علیها آمد و فریاد می زدند: أما فِیکُم مُسلِم؟ امان از دل زینب… یک مسلمان پیدا نمی شود؟ بالای تلّ زینبیه آمد، می خواست به گودیِ قتلگاه بیاید، می خواست جلوی آن نامرد را بگیرد، اما سیدالشّهداء علیه السلام فرمودند: خواهرم نیا، خواهرم نگاه نکن…

مراسمِ قرآن به سر

الحمدلله خدای متعال دل شکسته به شما داد، اشکِ زلال به شما داد…

حالا قرآن ها را مقابلِ خودتان باز کنید، به قرآن پناه می بریم، به قرآنِ ناطِق! امام زمان ارواحنا فداه را مقابلِ خودتان ببینید، والله بی صاحب نیستیم، والله بی پناه نیستیم، طبیب داریم، امید داریم، آقا داریم.

اللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکِتابِکَ الْمُنْزَلِ وَمَا فِیهِ، وَ فِیهِ اسْمُکَ الاَکْبَرُ، وَ أَسْماؤُکَ الْحُسْنى آخرین شب است، هرچه یخواهند بدهند همین امشب می دهند، مریض دارها، شفای مریض هایتان را بگیرید، اللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکِتابِکَ الْمُنْزَلِ وَمَا فِیهِ، وَ فِیهِ اسْمُکَ الاَکْبَرُ، وَ أَسْماؤُکَ الْحُسْنى، وَ مَا یُخافُ وَ یُرْجى، أَنْ تَجْعَلَنِی مِنْ عُتَقائِکَ مِنَ النّارِ امان نامه می خواهم، آمده ام از جهنّم نجاتم دهی، أَنْ تَجْعَلَنِی مِنْ عُتَقائِکَ مِنَ النّارِ آمده ام مرا از اسارتِ نَفسَم که جهنّمِ من است آزاد کنی، أن تَقضِیَ حَوائجی لدُّنیا وَ الآخِرَه حاجتمندم، برای گدایی آمده ام، مشکل دنیوی دارم، مشکلِ شبِ اولِ قبر دارم، مشکلِ سوالِ نکیر و منکر دارم، مشکلِ آخرت و قیامت دارم، خدایا همه با امید آمده اند، همه با دستِ خالی آمده اند، خدایا همه به پناه آمده اند، حالا زیرِ سایه ی قرآن می رویم، خدایا به تو پناه می آوریم، اللَّهُمَّ به حق هَذَا الْقُرْآنِ وَ به حق مَنْ أَرْسَلْتَهُ بِهِ وَ به حق کُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فِیهِ وَبِحَقِّکَ عَلَیْهِمْ فَلا أَحَدَ أَعْرَفُ بِحَقِّکَ مِنْکَ؛ بکَ یَا اللّهُ (ده مرتبه) بِمُحَمَّدٍ (ده مرتبه) بِعلیٍّ (ده مرتبه) بِفاطِمَهَ (ده مرتبه)  بِالحَسَنِ (ده مرتبه) بِالحُسَین ِ (ده مرتبه) بِعلیّ بنِ الحُسین (ده مرتبه) بِمُحَمَّدِ بنِ عَلِیٍّ (ده مرتبه) بِجَعفَر بنِ مُحَمَّدٍ (ده مرتبه)  بِموُسی بنِ جَعفَر ٍ (ده مرتبه) بِعلیِّ بنِ مُوسی (ده مرتبه) بِمُحَمَّدِ بنِ عَلِیٍّ (ده مرتبه) بِعَلِیِّ بنِ مُحَمَّدٍ (ده مرتبه) بِالحَسَنِ بنِ عَلِیٍّ  (ده مرتبه) بِالحُجَّهِ (ده مرتبه)

هر کس گرفتار است چند بار آقای خود را صدا بزند، یابن الحسن…

خداوندا! لباسِ ظهور بر قامتِ حضرت مهدی ارواحنا فداه بپوشان.

خدایا! نسلِ جوانِ ما را برای یاریِ حضرت مجهّز بفرما.

خدایا! جوانانِ ما را از سرگردانی نجات بده.

خدایا! تولیدِ بهم ریخته ی ما را احیا بفرما.

خدایا! دست نفوذی ها و دست خائنین را به پهلوی شکسته ی حضرت زهرا سلام الله علیها، به عصمتِ بی بی قطع بفرما.

خدایا! منافقین را افشا و رسوا بفرما.

خدایا! بحقّ محمد و آل محمد این دل های شکسته، این مردمِ باصفا، این مردمِ معتقد را به ولای حضرت علی علیه السلام، به عظمت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم دشمن شاد مگردان.

خدایا! به معیشتِ همگان برکت نازل بفرما.

خدایا! بحقّ محمد و آل محمد به جوان های ما معرفت، دیانت، تعبّد، ولایتمداری، عشق به امام زمان ارواحنا فداه، انتظارِ حضرت را روز افزون روزی بفرما.

 خدایا! همه ی ما را زیر سایه ی عنایتِ امام زمان ارواحنا فداه در مسیرِ دینداری ثابت قدم بفرما.

خدایا! عاقبت امرمان را ختم به خیر بفرما.

خدایا! رجز های عمرو بن عبدودِ زمان را با خاری و ذلّت او به خودش بازگردان.

خدایا! ما را در امور اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، با سبقه ی اسلام خودکفا بفرما.

خدایا! هر کس مشکلی برای تحقّقِ اهداف اسلامی ایجاد می کند، شیشه ی عمرِ او را بشکن.

خدایا! به حق محمد و آل محمد حجابِ بانوانِ ما، عفّتِ زنانِ ما، غیرتِ مردانِ ما را روز افزون بفرما.

خدایا! کسانی که به شهدا لج می کنند، با احکامِ اسلام مقابله می کنند و قصد دارند این حریم را بشکانند، قُبحِ گناهِ علنی را از بین ببرند، اگر قابل هدایت هستند به حق حضرت زهرا سلام الله علیها امشب آن ها را هدایت بفرما.

خدایا! آن ها را از خوابِ غفلت بیدارشان بفرما.

خدایا! آن هایی که مزدور و مأمور هستند را رسوا و ذلیل بفرما.

خدایا! شرّشان را به خودشان و آمرینِ آن ها برگردان.

خدایا! هر کسی با هر آرزویی، با هر حاجتِ مشروعی به پناهِ تو آمده، به پیامبر و چهارده معصوم علیهم السلام متوسل شده، خدایا! فوقِ رغبت و آرزو بر همگان مرحمت بفرما.

خدایا! از گرفتاران، خصوصاً گرفتارانِ خاص، رفع گرفتاری بفرما.

خدایا! مریض ها عموماً، مریض های مورد نظر خصوصاً، شفاء مرحمت بفرما.

خدایا! جوانانِ ما را در امرِ ازدواج، در امرِ اشتغال، در امرِ نشاطِ روحی، در امرِ توفیقِ بندگی، نشاط در عبادت و نشاط در کار و نشاط در فرهنگ سازی و ظهورِ امام زمان ارواحنا فداه، به همه ی آنها این تحفه را عنایت بفرما.

خدایا! آنچه خواستیم و آنچه یادمان نیامد که بخواهیم، برای هر کسی خواستیم و کسانی را که فراموش کردیم برای آن ها بخواهیم، همه را سرِ سفره ی کَرَمَت متنعّم بفرما.

خدایا! سایه ی پر برکت فرمانده ی کل قوا، پرچمدارِ نهضت مستضعفان، رهبر عزیزمان را با اقتدار و با عزّت تا ساحلِ ظهور مستدام بدار.

خدایا! امامِ ما، شهیدانِ ما، مشایخِ ما، پدران و مادرانِ ما، سرِ سفره ی امیرالمؤمنین علیه السلام و حضرت زهرا سلام الله علیها  مشمولِ رحمتِ خاصِّ خودت در این شب قدر قرار بده.

خدایا! این شبِ قدرِ ما را، این ماهِ رمضانِ ما را، آخرین رمضانِ ما قرار نده.

خدایا! گرفتاران، گره در کارشان است، در زندگی شان تلخی وجود دارد، ناسازگاری وجود دارد، کسانی فرزند ندارند، کسانی با این مشکلِ گرانیِ کرایه خانه ها سرگردان و در بُن بست هستند، خدایا! به عصمت حضرت زهرا سلام الله علیها همه را از این بن بست بیرون بیاور.

ان شاء الله دستِ نوازشِ حضرت، فوق انتظارتان به سرتان باشد، و سالِ دیگر هم رونقِ این مجالس باشید، جمع مان زیر قبّه ی امام حسین علیه السلام جمع باشد.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

[۱] سوره مبارکه ی طه آیات ۲۵ تا ۲۸

[۲] سوره ی مبارکه ی دخان، آیه ی ۳

[۳] سوره ی مبارکه ی زمر، آیه ی ۵۳

[۴] نهج البلاغه، ترجمه محمد دشتی، صفحه ۷۰

[۵] یعنی وجود امام معصوم، لطف است و زمامداری و تصرف او در امور، لطف دیگری است و عدم آن، از ناحیه‏ی ما مردم است.

[۶] سوره ی مبارکه ی دخان، آیه ی ۴

[۷] سوره ی مبارکه ی شرح، آیات ۴ و ۵

[۸] سوره ی مبارکه ی نساء، آیه ی ۶۴

[۹] سوره ی مبارکه ی کهف، آیه ی ۸۸

[۱۰] سوره ی مبارکه ی منافقون، آیه ی ۷

[۱۱] سوره ی مبارکه ی منافقون، آیه ی ۷

[۱۲] سوره ی مبارکه ی دخان، آیه ی ۴

[۱۳] سوره ی مبارکه ی کهف، آیه ی ۸۸

[۱۴] سوره ی مبارکه ی نساء، آیه ی ۷۵

[۱۵] نامه ی ۴۷ نهج البلاغه

[۱۶] سوره ی مبارکه ی محمد، آیه ی ۷

[۱۷] مناقب ابن شهر آشوب، ج ۳ ص ۱۳۲