سومین شب از مراسم احیاء لیالی قدر (شب ۲۳ ماه مبارک رمضان) بامداد روز چهارشنبه مورخ ۰۸ خرداد ماه ۱۳۹۸ در مسجد جامع ازگل با سخنرانی حضرت «آیت الله صدیقی» برگزار گردید که مشروح این جلسه تقدیم می گردد.
«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ * رَبِّ اشْرَحْ لی صَدْری * وَ یَسِّرْ لی أَمْریَ * وَ احْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی * یَفْقَهُوا قَوْلی»[۱].
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خَاتَمِ الْمُرْسَلِینَ طَبِیبِنا حَبیِبنَا شَفِیعِ ذُنوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ».
مقدّمه
شب قدر نشانه‌هایی، اسراری، علائمی و وظایفی به همراه دارد، یکی از علائم شب قدر برای کسانی که درک می‌کنند یک عالمی ماورای عالَمِ ماده است.
عوالم در بیان مرحوم آقا میرزا جواد آقای ملکی تبریزی اعلی الله مقامه الشّریف
مرحوم آقا میرزا جواد آقای ملکی تبریزی می‌گویند عالَم در سه مرحله داریم، پایین‌ترین مرحله‌ی عالَم همین عالَمِ فیزیک است، عالَمِ ماده است که هم ماده و جسم دارد و هم شکل و صورت دارد، عالَمِ ماده چون با جسم همراه است عالَمِ تزاحم است؛ مثلاً ظرفیتِ مسجد تکمیل است و اگر تعدادِ دیگری به اینجا بیایند دیگر جای نمی‌گیرد، چون جسم‌ها در کنارِ یکدیگر هستند، در قبالِ این عالَمِ ماده عالَمِ مثال است، عالَم مثال صورت دارد اما ماده ندارد، آن چیزی که ما در خواب می‌بینیم، جسمِ ما اینجاست اما در عالَمِ رویا می‌بینیم مثلاً در مشهد و نجف و کربلا هستیم، آن چیزی که به کربلا رفته است صورتِ مثالیِ ماست، وجودِ مثالیِ ماست، و وجودِ مثالی محدودیت ندارد، محدودیتِ عالَمِ مثالی فقط به صورت اوست، وگرنه مکان او را محدود نمی‌کند، بر حسبِ نقل وجود نازنین حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در یک شب در چهل جای مختلف میهمان بوده‌اند، جسمِ مادی و وجودیِ ایشان در یک جا بوده است اما با صورتِ مثالی خودشان را در چهل جای مختلف نشان داده‌اند، وجود مقدّس حضرت ثامن الحجج حضرت علی بن موسی الرّضا علیه آلاف تحیّه و الثناء بر حسبِ آنچه که از مرحوم آقای گلپایگانی اعلی الله مقامه الشّریف که پیش‌نمازِ مسجد گوهرشاد بوده است و امام رضا علیه السلام در زمانِ مریضی از ایشان عیادت فرموده‌اند و گلی به ایشان داده بودند، با آن دستی که از امام رضا علیه السلام گل گرفته بود صاحب شفاء شده بود، این دست شفاء بود، پیشِ هر مریضی که می‌رفت و دستِ خود را می‌زد این دست شفاء بود، مگر اینکه گنهکاری دست به دستِ ایشان می‌داد و آن اثر از بین می‌رفت، ایشان می‌گوید من جمعیّتِ حرم را که دیدم در ذهنِ من آمد که این همه جمعیّت برای گدایی نزدِ امام رضا علیه السلام آمده‌اند، چطور امام رضا علیه السلام به تک تکِ این‌ها توجّه می‌کنند؟ در عالَمِ مکاشفه دیدم در کنارِ هر زائر از این جمعیّت یک امام رضا علیه السلام است، این صورتِ مثالیِ حضرت رضا علیه السلام است، یکی هستند اما همه جا دیده می‌شوند، همه‌ی اجسام، همه‌ی اوضاع، آینه‌هایی هستند که آن یکی در آن انعکاس دارد.
مرحوم آقا میرزا جواد آقای ملکی تبریزی می‌گویند یک عالَمِ بالاتری هم وجود دارد که آن محدودیتِ صورت هم ندارد، آن یک احاطه‌ای دارد، یک بساطتی دارد که با همه چیز جمع می‌شود و عقلِ ما به آن نمی‌رسد ولی در شبِ قدر آن تمثّلی که همه‌ی اعمال و کردارِ ما در شبِ قدر یک حالتی دارد که در یک جا متمرکز می‌شود و باطنِ این عالَم، مثالِ امام زمان ارواحنا فداه، تمثّلِ ملائکه… عالَم یک لطافتی پیدا می‌کند، از این کثافت رقیق می‌شود، برای کسانی که اهل هستند و شبِ قدر را درک می‌کنند؛ در اثرِ این لطافت و دوری از عوالمِ ماده و فیزیک و تعلّقاتِ حیوانی و غریزی انسان‌هایی که موفق هستند نزولِ ملائکه را می‌بینند؛ این یک مسئله، که در روایت هم دارد که شبِ قدر در سردترین شب‌های زمستان سرما ندارد و مثلِ بهار می‌ماند و در گرم‌ترین ایامِ تابستان هم آن گرما را ندارد، بلکه برای آن‌ها هم نسیمِ بهاریست.
مرحوم آقای شیخ محمد تقی بافقی اعلی الله مقامه الشّریف که جزوِ مبارزین بود، با رضاخان درافتاد و به احتمالِ قوی شهید هم شد، خیلی زیرِ لگدِ رضاخان لگدمال شد، این بزرگوار که در سرمای زمستان از عتباتِ عالیات به قصدِ زیارت امام رضا علیه السلام می‌آمده است و به یک قهوه‌خانه‌ای در یک بیابان می‌رسد و وارد می‌شود و می‌بیند بساطِ گناه در آن قهوه‌خانه است و محیطِ امنی هم نیست به آن قهوه‌خانه نمی‌رود ولی هوا خیلی سرد و یخبندان بوده است، به امام زمان ارواحنا فداه توسّل پیدا می‌کند، حضرت را زیرِ درختی می‌بینند که جلوس فرموده‌اند، این مرحوم آیت الله بافقی در آن شب میهمان امام زمان ارواحنا فداه می‌شود، می‌گوید: با اینکه برف و یخبندان بود آنجا خبری از برف و یخ و یخبندان نبود، هوا هوای بهشتی بود، هوا ملایم بود.
شب قدر یک باطنی دارد که نسیمِ بهشتی دارد، و آن‌هایی که موفق به درکِ شبِ قدر می‌شوند آن لطافتِ فضا و هوا و نسیم را می‌یابند.
خصوصیاتِ شب قدر در قرآن کریم
اما خصوصیاتی که قرآن کریم برای شب قدر نقل فرموده است: یکی نزولِ دفعیِ قرآن کریم است که نشان می‌دهد انسان می‌تواند عمرِ خود را در یکجا جمع کند، برای خدای متعال محال نیست، از عهده‌ی خدای متعال ساخته است که تمامِ عالَم را در وجودِ یک عالِم جمع کند و تمامِ دهر را در یک روز جمع کند.
خدای متعال رحمتِ واسعه‌ی خود را امشب فشرده کرده است، در یک شب جمع کرده است تا با وسعت و شدّتِ این رحمت با همه‌ی بدی‌هایی که داریم به ما هم عاید بشود و دستِ ما کوتاه نشود، منتها همینطور که قرآن کریم در یک شب قرآنِ جمعی نازل شده است، ما هم باید دلِ خودمان را جمع کنیم، باید دلِ خود را از گناهان بِکَنیم، باید دلِ خود را از کینه‌ها آزاد کنیم، باید این پراکندگی را از درونِ خودمان به جمعِ خاطر تبدیل کنیم، باید یکدل بشویم، کما اینکه دل‌هایمان را باهم کنیم، همه یکی بشویم، دل‌ها را به هم وصل کنیم، «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَ»[۲]، بد است امشب کسی جفای کسی را در دلِ خود نگه داشته باشد، بد است کسی امشب عقده و کینه داشته باشد، دل‌ها را مجرّد کنید که یکی بشوند، این هم یک نکته.
نکته‌ی دیگر: مراتبی که قرآن کریم دارد مانندِ مرتبه‌ای است که امام دارد، امام یک مرتبه‌ی مقام نورانیّت دارد، آن مقام مقامِ «عِندَ رَبّی» است، اسمِ اعظم است، «وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ * أُولَٰئِکَ الْمُقَرَّبُونَ»[۳] است، او قبل از خلقتِ عالَم بوده است و بعد از خلقتِ آدم هم خواهد بود، نورِ نبی اول ما خلق است و آخر هم اوست، مظهرِ «هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ»[۴] رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و ائمه علیهم السلام هستند، این‌ها یک مقامِ «عِندَ رَبّی» دارند، «خَلَقَکُمُ اللهُ اَنْواراً فَجَعَلَکُمْ بِعَرْشِهِ مُحْدِقینَ»[۵]، ولی با اینکه نزدِ خدای متعال هستند تنزّل کرده‌اند و تجافی نکرده‌اند؛ وقتی حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام از آن عوالِم به این عوالِم نزول اجلال کردند آن مقامِ عرشیِ حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام پایین نیامده است، مثلِ علمی است که در وجودِ ما هست، گوینده‌ای که حرف می‌زند علمِ خود را از آن بساطت به مقامِ مفهوم و صورت و مثال آورده است و بعد به آن را زبان مادّی کرده است و همه جا نشر می‌شود، این کلام وقتی برمی‌گردد همان عالَمی است که در روحِ ما هست، ولی وقتی پیاده می‌شود این همان علم است که بصورتِ لفظ درآمده است، قرآن کریم وقتی نوشته شده است مرحله‌ی نازله است، مقامِ بالای قرآن کریم نزدِ خدای متعال است.
هم قرآن کریم «کِتَابٌ أُحْکِمَتْ آیَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ»[۶]، مرحله‌ی بساطتِ مقامِ عرشی دارد، مقامِ لوحی دارد، مقامِ لدنّی دارد، هم امام اینطور است و هم شهید در سیرِ سعودِ خود به مقامِ «عندَ رَبّی» می‌رسد که یک احاطه و بساطتی دارد، شهید همه جا حضور پیدا می‌کند، شهید در همه‌ی مکان‌ها اشراف دارد و هیچ زمانی شهید را محدود نمی‌کند.
لذا شما به هر شهیدی، نه تنها حضرت سیّدالشّهداء علیه السلام، نه حضرت اباالفضل العباس علیه السلام، نه حضرت علی اصغر علیه السلام، نه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها، شما هر کجا شهدا را صدا بزنید به شما پاسخ می‌دهند، شهدای جبهه هم مقامِ تجرّد پیدا کرده‌اند.
قرآن کریم در مورد متّقین که در رأسِ آن‌ها ائمه علیهم السلام هستند و در موردِ قرآن و در موردِ شهید مقامِ «عِندَ رَبّی» معرّفی کرده است، قرآن کریم «مِن لَّدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ» است، متّقین که امیرِ آن‌ها حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام است «إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ * فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیکٍ مُّقْتَدِرٍ»[۷] هست، شهید هم «وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»[۸] است.
شب قدر شبِ عروج به مقامِ «عِندَ رَبّ» است، اگر گناهِ انسان امشب بخشیده بشود، اگر رذائلِ انسان با نگاه امام زمان ارواحنا فداه آب بشود، اگر حسد و تکبّر و بدبختی‌های انسان برود امشب شبی است که انسان دیگر در این عالَم نیست، شبِ بساطتِ عالَم است، انسان با قرآن با آن «فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ»[۹] ارتباط پیدا می‌کند، انسان با امام زمان ارواحنا فداه «عِندَ مَلِیکٍ مُّقْتَدِرٍ» ارتباط پیدا می‌کند، انسان با شهداء «عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ» مرتبط می‌شود و از این‌ها فیض می‌گیرد، سفره‌ی بساطتِ قرآن کریم و قرآن ناطق که امام زمان ارواحنا فداه و شهدا امشب برای عالمیان پهن است.
باید هم دامانِ شهدا را بگیریم، هم دامانِ امامان علیهم السلام را و هم دامانِ قرآن کریم را.
لذا ملاحظه می‌کنید وقتی قرآن به سر می‌گیریم به چهارده معصوم علیهم السلام قسم می‌دهیم، این اتّحادِ قرآن و حضرات معصومین علیهم السلام و شهدای فی سبیل الله را می‌رساند.
آیا توبه‌ی شب قدر کافی است؟
اما امشب آخرین پناه است، اگر کسی امشب بخشیده نشود دیگر بخشیده نمی‌شود… خدایا! به امیدی آمده‌ایم… خدایا! با دستِ خالی آمده‌ایم، خدایا! برای توبه آمده‌ایم، خدایا! عُرضه‌ی توبه هم نداریم، خیلی توبه کردیم و توبه شکستیم، احتیاج به نظر داریم، احتیاج به تصرّفِ ولایت داریم…
لذا امشب باید حواسِ ما خیلی باشد، نمی‌دانم، من که توانی ندارم، نه مالکِ نفع هستم، نه مالکِ زیان هستم، ولی شاید دلِ کسی در مجلسِ ما باشد… دلتان برای مملکتتان بسوزد، دشمن در کمین است، نکند یک روزی دشمن‌شاد بشویم، این گرگ‌ها دندان تیز کرده‌اند که شما از صحنه خارج بشوید و بیایند و انتقامِ چهل سال استقلالِ شما را بگیرند، هم مأمورین و جاسوس‌های اجنبی دوقطبی ایجاد کرده‌اند و تضعیف کردند و حجاب را مخدوش کردند و عفّت را مخدوش کردند، با این شبکه‌های مجازی انواعِ فسادهای اعتقادی و اخلاقی را رواج داده‌اند، خلاصیِ ما در شبِ قدر است، امشب شبِ سرنوشت است، اگر امشب تغییرِ وضعیت حاصل نشود سرنوشتِ خوبی برای ما نوشته نمی‌شود، «إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ یُغَیِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ»[۱۰]، لذا دعاهایی که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام دارند «اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَهْتِکُ الْعِصَمَ، اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ النِّقَمَ، اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ، اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تَحْبِسُ الدُّعَاءَ، اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی تُنْزِلُ الْبَلاَءَ»[۱۱]، گناهانی هست که بلا می‌آورد، گناهانی هست که ندامت را برای انسان به ارث می‌آورد و انسان همیشه کارهایی می‌کند که پشیمان می‌شود و حسرت همیشه در وجودِ او می‌ماند، گناهانی هست که آبروی انسان را می‌برد، گناهانی هست که پرده‌ها را کنار می‌برد و انسان را بی‌آبرو می‌کند، امشب هم باید توبه‌ی ما توبه‌ی نصوح باشد، هم وحدتِ دل‌ها داشته باشیم، هم وحدتِ وجودیِ خودمان را داشته باشیم و هم به پناهِ قرآن کریم و آل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام برویم.
دعا در حقّ یکدیگر، دعا در حقّ دیگران باعث می‌شود که ملائکه برای ما دعا کنند، ما معصوم نیستیم و ممکن است دعای ما مستجاب نشود ولی اگر کاری کردیم که امام زمان ارواحنا فداه ما را دعا کردند، اگر کاری کردیم که ملائکه ما را دعا کردند، دعای ملک رد نمی‌شود.
نکته‌ی آخری که مقدّمه‌ی توسّلِ ماست؛ هم در زیارت عاشورا و هم در همه‌ی زیارتنامه‌ها و هم در قرآن کریم تولّی و تبرّی نیاز است، صرفِ اینکه ما توبه می‌کنیم کافی نیست، باید ما بغضِ دشمنان را در دلِ خودمان داشته باشیم، باید بغضِ شیطان را در دلِ خودمان داشته باشیم و حبّ خدای متعال و بندگان خالصِ خدای متعال را، باید یکدیگر را دوست بداریم، دوست داشتنِ مؤمن جزوِ فرائض است، دلِ با کینه و عداوت مستجاب الدّعوه نیست، بیایید یکدیگر را با محبّت دعا کنیم، دستِ یکدیگر را بگیریم، برای آنان که الآن در بیمارستان هستند، برای آن‌هایی که در خانه در بستر هستند و نتوانستند به مسجد بیایند، برای آن‌ها دعا کنیم، برای فقرا دعا کنیم، برای جوان‌های سرگردان دعا کنیم، برای این‌هایی که افسردگی دارند دعا کنیم، برای این‌هایی که در خانه ناسازگاری دارند دعا کنیم، برای همه‌ی گرفتاران و مضطرّین دعا کنیم.
در دعای امشب به خدای متعال پناه می‌بریم از اینکه امشب صبح بشود ولی هنوز گناهی در پرونده‌ی عملِ ما باقی مانده باشد.
یک کاری کنید! من نمی‌دانم چطور می‌خواهید دامان امام زمان ارواحنا فداه را بگیرید، چطور می‌خواهید حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها را در این شب واسطه قرار بدهید؛ باطنِ شب قدر حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها هستند.
امام باقر علیه السلام فرمودند در شب قدر ملائکه ما را طواف می‌کنند، امام زمان ارواحنا فداه امشب مطاف ملائکه الله است، لذا ابتدا یک ندای جمعی داشته باشیم و مولای خود را به فریادِ خود بخوانیم… یابن الحسن… «یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ»[۱۲]… آقا جان! خودت می‌دانی و خبر داری… «یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَهٍ مُّزْجَاهٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَا ۖ إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ»…
روضه حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها
شخصی به امام صادق علیه السلام عَرضه داشت: یابن رسول الله! مادرِ شما جوان بودند، چه مریضی باعث شد که ایشان در جوانی پر پر شدند؟ امام گریه کردند و فرمودند: والله مادرِ من با أجلِ طبیعی از دنیا نرفت، مادرِ مرا کشتند…
عَرضه داشت: آقا جان! می‌گویند مادرِ شما آسیبِ بدنی زیادی داشتند، حادثه‌ی کوچه آنچنان زخمی بر دل‌های ما وارد کرده است که التیام ندارد، نامردی در کوچه مقابلِ ایشان را گرفت، آنچنان به ایشان سیلی زد که حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها روی زمین افتادند و چادرِ مبارک ایشان خاکی شد… نقل شده است که گوشواره از گوش مبارک ایشان افتاد… پشتِ در سپرِ ولایت شدند، نامردِ بی‌رحم به در لگد زد، در پهلوی ایشان را شکست… حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها خودشان را پشتِ در کشیدند، ان شاء الله خدای متعال مغیره را لعنت کند، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها بینِ در و دیوار ناله زدند… «یَا أَبَتَاهْ یَا رَسُولَ اللَّهِ هَکَذَا کَانَ یُفْعَلُ بِحَبِیبَتِکَ وَ ابْنَتِکَ»[۱۳]، بابا! ببین با دخترت چه می‌کنند…
وقتی هم آمدند کمربند حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام را گرفتند، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها می‌خواستند که امامشان را اسیر نبرند، نامرد دستور داد تا دستِ ایشان را کوتاه کنند…
از امام صادق علیه السلام پرسیدند کدامیک از این آسیب‌ها مادرِ شما را از پای درآورد؟ ایشان فرمودند: سببِ قتلِ مادرم غلاف شمشیری بود که به پهلوی ایشان می‌زدند…
فرزند حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها هم همانجا کشته شد…
اینجا مادر یک بچه به قربانگاه آورد، یک بچه هم حضرت سیّدالشّهداء علیه السلام روی دست گرفتند…
به دنبالِ بهانه هستم، چون حضرت علی اصغر علیه السلام هم خیلی باب الحوائج سریع الاجابه هستند…
حضرت سیّدالشّهداء علیه السلام این بچه را که از تشنگی رنگ به رخسار نداشت به دست گرفتند و حالِ او را برای مردم بازگو کردند، «أما ترونه کیف یتلظی عطشا، فاسقوه شربه من الماء»… آیا نمی‌بینید فرزندم تلظّی می‌کند؟ یعنی در حالِ بال بال زدن است، جگرِ او از تشنگی در حالِ سوختن است…
عجب به ایشان آب دادند… عجب به ایشان رحم کردند… گلوی نازک که تیر سه شعبه نمی‌خواهد… بچه ای که از تشنگی در حالِ جان دادن است که تیر نمی‌خواهد…
دعای قرآن به سر
قرآن شریف را شفیع می‌بریم، رو به قرآن کریم آورده‌ایم، به قرآن کریم پناه آورده‌ایم…
«اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکِتَابِکَ الْمُنْزَلِ وَ مَا فِیهِ وَ فِیهِ اسْمُکَ الْأَکْبَرُ وَ أَسْمَاؤُکَ الْحُسْنَى وَ مَا یُخَافُ وَ یُرْجَى أَنْ تَجْعَلَنِی مِنْ عُتَقَائِکَ مِنَ النَّارِ»…
ما از دیدگاهِ دعاها مهم‌تر از خلاصی از آتش جهنّم چیزی نداریم، طاقتِ سوختن در جهنّم نداریم، عمر ما هم زود تمام می‌شود، باید امشب خلاصیِ خودمان را بگیریم…
خدایا! هم خودمان را و هم پدر و مادرها و گذشتگانمان را الساعه جزوِ آزاد شدگان از آتش جهنّم و عذابِ برزخ و آخرت بنویس…
به پناه قرآن می‌رویم، قرآن‌ها را روی سرمان قرار می‌دهیم…
اَللّهمَّ بِحَقِّ هذاالقُرآنِ وَ بِحَقِّ مَن اَرسَلتَه بِه وَ بِحَقِ کُلِّ مومنٍ مَدَحتَه ُ فیهِ وَ بِحَقِّکَ عَلَیهِم فلا اَحَدَ اَعرَفُبِ بِحَقِّکَ مِنکَ. ده مرتبه بگویید: بِکَ یا الله ده مرتبه بگویید: بِمُحَمَّدٍ ده مرتبه: بِعلیٍّ ده مرتبه بگویید: بِفاطِمَهَ ده مرتبه بگویید: بِالحَسَنِ ده مرتبه بگویید: بِالحُسَینِ ده مرتبه بگویید: بِعلیّ بنِ الحُسین ده مرتبه بگویید: بِمُحَمَّدِ بنِ عَلِیٍّ ده مرتبه بگویید: بِجَعفَر بنِ مُحَمَّدٍ ده مرتبه بگویید: بِموُسی بنِ جَعفَرٍ ده مرتبه بگویید: بِعلیِّ بنِ مُوسی ده مرتبه بگویید: بِمُحَمَّدِ بنِ عَلِیٍّ ده مرتبه بگویید: بِعَلِیِّ بنِ مُحَمَّدٍ ده مرتبه بگویید: بِالحَسَنِ بنِ عَلِیٍّ ده مرتبه بگویید: بِالحُجَّهِ.
دعا
خدایا! تو را به ناله‌های حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها، به پهلوی شکسته‌ی ایشان، به بازوی شکسته‌ی ایشان، به سینه‌ی سوخته‌ی ایشان، به صورتِ کبودِ ایشان، به دست‌های قلم شده در علقمه، به گلوی تیر خورده‌ی حضرت علی اصغر علیه السلام، به بدنِ ارباً اربای حضرت علی اکبر علیه السلام قسم می‌دهیم آقای ما را برسان.
خدایا! فرجِ امام زمان ارواحنا فداه را نزدیک بفرما.
خدایا! ما را جزوِ خدمتگزاران مرضیِ امام زمان ارواحنا فداه قرار بده.
خدایا! به جوان‌های ما رحم بفرما.
خدایا! گرفتارها را نجات بده.
خدایا! مریض‌ها را شفاء عنایت بفرما.
خدایا! گناهانِ ما را ببخش و بیامرز.
خدایا! گذشتگانمان را ببخش و بیامرز.
خدایا! جوان‌های ما را از سرگردانی نجات بده.
خدایا! اقتصادِ بیمارِ ما را سالم کن.
خدایا! خیانت‌گران به اقتصاد ما را لعنت کن.
خدایا! دستِ خیانت‌گران به اقتصادِ ما را کوتاه بفرما.
خدایا! آسیب‌های فرهنگیِ ما را با عنایتِ امام زمان ارواحنا فداه رفع بفرما.
خدایا! بلاهایی که در انتظارِ ماست دفع بفرما.
خدایا! ما را دشمن‌شاد نکن.
خدایا! توفیقِ شکرِ نعمت‌ها را به ما مرحمت بفرما.
خدایا! امنیت و سلامتی را از ما نگیر.
خدایا! بیماران مورد نظر، بیماران سرطانی، آقای فاطمی‌نیا، بیمارانِ عصبی، بیمارانِ افسرده، بیمارانِ وسواسی، بیمارانِ پشیمانی را شفاء بده.
خدایا! بیمارانِ سفارش شده را شفاء بده.
خدایا! ما را زمین‌گیر نکن.
خدایا! ما را محتاجِ خانواده نکن.
خدایا! ما را بی‌آبرو نکن.
شب زیارتیِ حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام است، کسانی که امشب زائرِ امام حسین علیه السلام هستند صد و بیست و چهار هزار پیامبر با آن‌ها مصافحه می‌کند، ما هم از همینجا یک سلام عرض بداریم، حسین جان! گرچه دوریم اما به یادِ تو سخن می‌گوییم… بُعدِ منزل نبود در سفرِ روحانی…
صلی الله علیکَ یا اباعبدالله، السلامُ علیکَ یا اباعبدلله، السلامُ علیکُم وَ رحمه الله وَ برکاتُه
خدایا! زیارت حضرت سیّدالشّهداء علیه السلام همراه با معرفت نصیبِ ما بگردان.
خدایا! با نابودیِ آل سعود تعمیر قبرستان بقیع و گنبد ساختن برای ائمه‌ی اربعه علیهم السلام نصیبِ ملّتِ ایران بگردان.
خدایا! مظلومینِ عربستان و بحرین و نیجریه را از چنگالِ ستمِ ستمگران با نابودیِ ستمگران نجات عنایت بفرما.
خدایا! نعمتِ امنیت، ولایت، نظامِ اسلامی، مجالسِ معنوی، دل‌های سوخته، اشک‌های معنوی که به ما کَرَم کرده‌ای از ما زوال نیاور.
خدایا! سایه پُر برکتِ خوبان‌مان، علمای صالح‌مان، رهبرِ عزیزمان را با اقتدار و عزّت، با کفایت و کرامت تا ظهور و در کنار حضرت مهدی ارواحنا فداه حضرت حجّت ارواحنا فداه مستدام بفرما.
خدایا! هرچه خواستیم و هر چه به یادمان نیامد تا بخواهیم و مقتضای کَرَم و بخششِ توست به ما مرحمت بفرما.
خدایا! این شبِ قدر را آخرین شب قدر عمرمان قرار مده.
خدایا! کسانی که سال‌های قبل با ما بودند و امسال در قبر خوابیده‌اند، خیر و برکت و مغفرت و نوری از این محافل به روحِ آن‌ها عاید و واصل بگردان.
خدایا! ذوی الحقوقِ ما را از ما راضی بفرما.
خدایا! دستِ نفاق و اختلاف را کوتاه بگردان.
خدایا! انسجام، اتحاد، اخوت، برادری، ایثار، تعاون نصیبِ ملّتِ ما بگردان.
غفرالله لنا و لکم
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
پی نوشت:
[۱] سوره مبارکه طه، آیات ۲۵ تا ۲۸
[۲] سوره مبارکه حجرات، آیه ۱۰ (إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَهٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ)
[۳] سوره مبارکه واقعه، آیات ۱۰ و ۱۱
[۴] سوره مبارکه حدید، آیه ۳ (هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ ۖ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ)
[۵] زیارت جامعه کبیره
[۶] سوره مبارکه هود، آیه ۱ (الر ۚ کِتَابٌ أُحْکِمَتْ آیَاتُهُ ثُمَّ فُصِّلَتْ مِن لَّدُنْ حَکِیمٍ خَبِیرٍ)
[۷] سوره مبارکه قمر، آیات ۵۴ و ۵۵
[۸] سوره مبارکه آل عمران، آیه ۱۶۹
[۹] سوره مبارکه واقعه، آیه ۷۸
[۱۰] سوره مبارکه رعد، آیه ۱۱ (لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ یَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّىٰ یُغَیِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ ۗ وَإِذَا أَرَادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوءًا فَلَا مَرَدَّ لَهُ ۚ وَمَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَالٍ)
[۱۱] دعای کمیل
[۱۲] سوره مبارکه یوسف، آیه ۸۸ (فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَیْهِ قَالُوا یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَهٍ مُّزْجَاهٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَا ۖ إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ)
[۱۳] بحارالانوار، جلد ۳۰، صفحه ۲۹۳
پاسخ دهید