تفهّم [در نماز] یعنی این‌که: از هر قول و فعلی، مقصود و معنی شایسته‌ی آن را به روشنی بفهمد؛ زیرا نماز معجونی خدائی است که داروی هر دردی در آن قرار داده شده است. و اثرش جلب همه‌ی سعادت‌های ممکن برای انسان کامل است. و زیر هر حرکت و سکون قول و فعل آن –از مقدّمات و اجزا و شرائط و تعقیبات- معنائی است که مقصود و مورد نظر قرار دهنده‌ی آن‌هاست.

و در روایات آمده است که: هر کس از افعال آن، آنچه را مقصود بوده قصد نکرد، گویا که آن را انجام نداده است.

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۴۱