امّا «تأثّر» [در هنگام قرائت] آن است که هنگام قرائت، حالش با مختلف شدن آیه‌ها به حسب آنچه می‌خواند، اثر بپذیرد. هنگامی که آیات عذاب و کیفر را خواند، اندوهگین شود و از آن بهراسد و بگرید؛ و هنگامی که آیه‌های رحمت را خواند، از آن مسرور شود. و خلاصه با هر آیه که خوانده شده، دگرگون شود.

پس هنگام خواندن آیه ی: «خُذُوهُ فَغُلُّوهُ * ثُمَّ الْجَحیمَ صَلُّوهُ» [الحاقّه/ ۳۰ و ۳۱]

[«او را بگیرید و زنجیرش کنید * و سپس به دوزخش بکشید»] از هراسش [احساس] کوچکی و شکستگی کند، گویا که نزدیک است بمیرد! و هنگام خواندن: «لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَهِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً»

[(زمر/ ۵۳) «از رحمت خداوند ناامید نشوید! حقاً خداوند همه‌ی گناهان را می‌بخشد»] مسرور شود، به طوری که گویا نزدیک است از شادی به پرواز درآید!

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۱۶