سؤال: پسری دارم که در سنّ بلوغ است. اخیراً افت تحصیلی پیدا کرده و عصبی و پرخاشگر شده و خیلی ذهنش درگیر مسائل بلوغ شده است؛رابطه ی خوبی هم با هم داریم. چه طور باید با ایشان رفتار کنیم؟

قبل از این که بگویم که باید با فرزند چه طور رفتار کنیم،بیایم محوری را ترسیم کنیم و ببینیم که نقش پدر و مادر در محیط یک نوجوان چیست؟

معمولاً بچّه ها والدین را دوست دارند؛ امّا آیا محبوب بچّه ها هم هستند یا نه؟ چون ممکن است که دوست داشتن به خاطر حسّ غریزی باشد، ولی آیا پدر می تواند محبوب فرزند باشد، به طوری که از او الگوگیری کند و از او حرف شنوی داشته باشد؟ شما گاهی اوقات جوانانی را می بینید که اینها از نظر کلامی و رفتاری و منشی جوانان خوبی نیستند؛ ولی اگر از اینها بپرسید که پدرتان را دوست دارید یا نه؟ می گویند بله؛ اگر بپرسید پدرت آدم خوبی است یا نه؟ او هم می گوید بله آدم خوبی است؛ ولی وقتی می پرسیم که چرا از او تبعیت نمی کنی؟ او می گوید: رفتارهایش را دوست ندارم، یعنی محبوب من نیست!

بنابراین به این نتیجه می رسیم که والدین در ابتدا باید برای بچّه های خود محبوب باشند و همچنین به گونه ای باشند که بچّه ها بتوانند روی آنها حساب کنند؛ یعنی اگر بچّه ای روی مبحث کامپوتر صحبت می کند، والدین هم در این میان حرفی برای گفتن داشته باشند و یا این که اگر در زمینه ورزش صحبتی دارند، به گونه ای باشد که آنها هم حرفی برای زدن داشته باشند و آیا تا به حال فکر کرده اید که چرا بچّه های کوچکتر این قدر از والدین خود حرف شنوی دارند؟ چون آنها را قبول دارند و آنها را قوی می دانند