خداوند متعال میفرماید: «وَمَا أَصَابَکُم مِّن مُّصِیبَهٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَیَعْفُو عَن کَثِیرٍ»؛[۱]

در این آیه تصریح شده است که هر مصیبتی که به انسان میی رسد به خاطر اعمال اوست، به این معنا که اعمال انسان در زندگی او تأثیر می گذارد. البته ناگفته نماند این گونه آسیب ها و مشکلات که دامن گیر انسان می شود، نتیجه برخی از سستی ها و خطاهات. اگرچه خداوند نظام جهان را به گونه ای قرار داده است که بسیاری از خطاها نادیده گرفته می شود.

باید دانست که حوادث و بیماری ها گاهی ناشی از کوتاهی و خطاها است و گاهی ناشی از کوتاهی و ظلم دیگران است که در این صورت امتحانی برای همگان خواهد بود. خداوند می

«وَنَبْلُوکُم بِالشَّرِّ وَالْخَیْرِ فِتْنَهً وَإِلَیْنَا تُرْجَعُونَ»؛[۲] «به وسیله امور خیر و شر شما را آزمایش می کنیم».

از مصادیق امور شرّ میی توان امراض و بلایا را نام برد و از امور خیر می توان امکانات مادی را نام برد.

باید دقت داشت هر اتفاقی که برای انسان رخ می دهد طبق قانون علیت است. به عنوان مثال اگر کسی منزلی با مصالح و ستون های غیراستاندارد بسازد و بعد منزل بر سر او تخریب گردد این اتفاق یک اتفاق طبیعی و طبق قانون علیت می باشد. پس بنابراین اتفاقاتی که برای انسان در زندگی او از قبیل حوادث و بیماری ها رخ می دهد نیز دارای علتی است حال این علت یا مادی است یا غیرمادی، علت مادی مانند میکروب و ضربه و علت غیرمادی هم مانند قطع رحم، عاق والدین، صدقه ندادن می باشد.

بنا بر آنچه گفته شد؛ هرگاه حادثه ای و مشکلی پیش می آید لازم است انسان به خوبی بررسی و ریشه یابی کند اگر علت آن کوتاهی و خطای خودش است، این بلا و حادثه نوعی مجازات و نتیجه اعمال خود انسان است و اگر علت آن کوتاهی یا ظلم دیگران است این بلا و حادثه نوعی امتحان برای ایمان و میزان پایبندی به تقوا است و تحمل و جبران آن بلا موجب ثواب و ارتقای مقامات می شود، چنان که خداوند می  فرماید: «مَا أَصَابَ مِن مُّصِیبَهٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ وَمَن یُؤْمِن بِاللَّهِ یَهْدِ قَلْبَهُ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ»[۳]

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:علیرضا حیدرزاده/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – شوری (۴۲)، آیه ۳۰٫

[۲] – نساء (۴)، آیه ۳۵٫

[۳] – تغابن (۶۴)، آیه ۱۱٫