ماه ما در نیمه ی ماه خدا پیدا شده
بنگرش ماه خدا روشن ز ماه ما شده
گشته در این ماه، یک ماه مبارک تابناک
زین سبب ماه مبارک، ماه بی همتا شده
آفتاب و ماه از ماه جمالش مستنیر
قامت چرخ از قیام قامت او تا شده
روح و ریحان محمد(ص) سرو بستان علی
زینت آغوش ناز زهره ی زهرا شده
سبط اکبر، سرور جمع جوانان بهشت
کز ازل فرمان فرمانداریش امضا شده
خسرو شیرین زبان و شهد لب شکر سخن
نوبر و نوشین روان و نوگل و زیبا شده
نام نیکویش حسن، خلقش حسن، خویش حسن
حسن سرتاسر، زپا تا سر، ز سر تا پا شده
آنچه خوبان جهان دارند از حسن و جمال
جمله در وجه حسن بر وجه احسن جا شده
شه شده، شهزاده گشته، ره شده رهبر شده
سر شده، سردار گشته، مه شده مولا شده
مجمع اسماء حسنی را که «فَدعوُهُ بهاست»
مظهر نص «لهُ الاسماء و الحُسنی» شده
لمعه یی از پرتو روی نکویش «والضّحی»
تار مویش لام «والیل اذا یغشی» شده
از نگاه چشم مستش، حور حیران در قصور
قهرمان «یَعمل الجهرُ و ما یخفی» شده
بر دم عیسی دمیده، تا مسیحا دم شده
دست موسی را گرفته تا ید بیضا شده
همچو جدش مصطفی پیشانی نورانیش
نقش نور «سبح اسم ربک الاعلی» شده
همچو بابش مرتضی چون ماه در شبهای تار
نوربخش بی چراغان شب یلدا شده
طاق ابروی خمش بر آن خم ابرو قسم
در ره معراج ما چون مسجد الاقصی شده
نسل پاک احمد وحیدر، حسین است و حسن
این دو دریا بار دیگر باز یک دریا شده
جای پیغمبر حسن جای علی باشد حسین
زین دو نور انوار نیکان جهان انشا شده
هر که در حُسن حسن، حُسن خداوندی ندید
روز دید، از دیدن دادار نابینا شده
شاعر: فکرت خراسانی
پاسخ دهید