کسانی که دل آن‌ها محکم است، دل آن‌ها وزین است، معلوم می‌شود قول ثقیلی در آن‌جا وجود دارد. خدای متعال به پیغمبر صلّی الله علیه و آله فرمود: «إِنَّا سَنُلْقی‏ عَلَیْکَ قَوْلاً ثَقیلاً»،[۱] ما یک قول ثقیلی بر تو القاء می‌کنیم. قول ثقیل ایمان است، توحید است. اگر دل انسان آن قول ثقیل را داشت دل وزین می‌شود، مثل کوه وزن پیدا می‌‌کند. اگر چیزی وزین بود باد آن را نمی‌اندازد، نهال ریشه ندارد با یک طوفان می‌افتد امّا درخت‌های کهن چون ریشه دارند با طوفان‌ها نمی‌افتند. «المُؤمِن کَالجَبَلِ الرَّاسِخ»، مؤمن مثل کوه محکم است. لذا در این آشوب‌ها، در این فتنه‌ها، کسانی که ایمان ضعیف دارند فوری تسلیم فتنه می‌شوند و می‌گویند دیگر تمام شد، دیگر انقلاب تمام شد. نه لیاقت دفاع پیدا می‌کنند، نه خود را حفظ می‌کنند، نه کشور خود را حفظ می‌کنند، نه امنیت را حفظ می‌کنند. این‌ها سرگردان می‌شوند. امّا افرادی که ایمان آن‌ها واقعاً ایمان است، شهید را حاضر می‌دانند، شهید را زنده می‌دانند، شهید را نگهبان انقلاب می‌دانند. چنین کسانی خود را تنها نمی‌بینند، خود را نمی‌بازند. امام فرموده بودند اگر همه کنار بروید من به تنهایی ایستاده‌ام. این تأسّی از جدّ ایشان حضرت امیر المؤمنین، علیّ بن ابی‌طالب علیه السّلام است. فرمود: «وَ اللَّهِ لَوْ تَظَاهَرَتِ الْعَرَبُ عَلَى قِتَالِی لَمَا وَلَّیْتُ»،[۲] والله اگر همه‌ی عرب مقابل من باشند من تنها باشم پشت نمی‌کنم، من نمی‌ترسم. ما تا آخر ایستاده‌ایم. ایمان که در قلب باشد هم انسان در خلوت‌ها بیمه است، مصونیّت پیدا می‌کند، گناه او را آلوده نمی‌کند و هم در بیرون محکم است، تسلیم جو نمی‌شود، تسلیم طوفان‌ها نمی‌شود.

[۱]– سوره‌ی مزمل، آیه ۵٫

[۲]– نهج البلاغه (للصبحی صالح)، ص ۴۱۸٫