با توجه به این که قرآن به حضرت رسول اکرم(ص) نازل شد ما بعضی از سوره ها را در نماز استفاده می کنیم؛ مانند سوره توحید که به حضرت خطاب شده «بگو» و ما در نماز از همین لفظ «قل»(بگو) استفاده می کنیم، چرا؟

پاسخ اجمالی

۱ – همان طور که می دانیم قرآن وحى آسمانى است؛ و پیامبر اکرم(ص) بدون کم و بیش حتّى یک کلمه و یک حرف باید آن وحى را بازگو کند. بنابر این، قرآن عین آنچه را که به رسول خدا(ص) خطاب شده است بیان می کند. گاه آیه ای وجود دارد که مفهومی شرک آمیز منتسب به یکی از دشمنان خدا را نقل می کند؛ مانند «فَقالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلى»؛[۱]و گفت: من پروردگار برتر شما هستم. ما نباید به بهانه شرک آمیز بودن آن، در استفاده از آن در نماز خودداری کنیم و همین طور، در موردی که در پرسش بدان اشاره شد، نمی توان به دلیل این که مخاطب آن پیامبر اکرم(ص) بوده و از کلمه «قل» استفاده شده، آن را در نماز به کار نگیریم. پس کلمه «قل» را در نماز باید به عنوان قرائت ـ که از واجبات نماز است ـ گفت.

۲ – از این گذشته؛ خطاب هاى خدا در قرآن، رسول اکرم(ص) به عنوان آئینه و مرآت براى خطاب به جمیع امّت، و بلکه به جمیع مردم جهان اند، و در حقیقت خطاب به مردم می شود، و مخاطب به خطاب هاى قرآن خود مردم هستند. منتها از دریچه و آئینه نفس رسول خدا که به جهت سعه و گشایش، تمام افراد بشریت را در زیر پوشش علم و احاطه وجودی و ادراکی خود گرفته است.[۲]بنابراین، خطابات قرآن کریم، هر چند در ظاهر، متوجه پیامبر اکرم(ص) است، ولى مفهوم عامى دارد که شامل همه مسلمانان می شود، جز موارد معدودى که دلیل بر اختصاص آن به حضرت رسول وجود دارد.

منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. نازعات، ۲۴.

[۲]. حسینی تهرانی، سید محمد حسین‏، مهر تابان‏، ص ۱۰۷ – ۱۰۸(با ویرایش و تلخیص)، بی جا، انتشارات باقرالعلوم‏، بی تا.