درست است که یکی از آسیب‌های تنبیه بدنی، لجاجت کودکان است، امّا این آسیب با یک بار تنبیه اتّفاق نمی‌افتد؛ لذا ممکن است در این مورد بچّه به شدّت تنبیه شده یا این تنبیه در حضور دیگران بوده که اینطور لجاجت در او ریشه کرده است.

راهکارها:

الف. گذر زمان

اوّلین نکته این است که والدین باید حوصله به خرج دهند و بگذارند که این آسیب به تدریج از بین برود.

ب. پرهیز از یاد آوری

پدر و مادر نباید دوباره این موضوع را برای فرزندشان یادآوری کنند؛ حتّی اگر بچّه به یاد این موضوع افتاد و آن را مطرح کرد، والدین باید از روش حواس پرتی استفاده کنند یا به او بگویند: “یک موقع اشتباهی صورت می‌گیرد؛ در رابطه با آن قضیه شما اشتباه کردید و من نیز نباید شما را می‌زدم ولی تو خیلی من را عصبانی کردی! ” یعنی نه بگویند کار ما خوب بود و نه بگویند که ما اشتباه کردیم؛ زیرا ممکن است کودک پُرتوقع شود.

ج. پرهیز از بیکاری

 نکته‌ی آخر این است که فرزندان نباید در خانه بیکار باشند. بچّه‌هایی که مسئولیت‌های کمی درخانه دارند و کمتر فعّالیّت می‌کنند، بیشتر ذهنشان با مشکلات درگیر می‌شود.