همه مراجع (به جز سیستانى و مکارم): لباس شهرت، لباسى است که پوشیدن آن براى شخص – به جهت جنس پارچه، رنگ، کیفیت دوخت و یا مندرس بودنش – معمول نبوده و خلاف شأن او به حساب آید ؛ به طورى که اگر آن را در برابر مردم بپوشد، توجه آنان را به خود جلب کرده و انگشت نما مى شود.[۱]

آیه اللّه  مکارم: لباس شهرت، لباسى است که جنبه ریاکارى دارد و شخص مى خواهد به وسیله آن، مثلاً به زهد و ترک دنیا مشهور شود ؛ خواه از جهت پارچه یا رنگ آن باشد و یا دوخت آن. امّا اگر واقعا قصدش ساده پوشیدن است و جنبه ریا کارى ندارد ؛ نه تنها جایز بلکه عملى شایسته است.[۲]

آیه اللّه  سیستانى: منظور لباسى است که مؤمن را به صورتى زشت و نامناسب درآورد.[۳]

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی

[۱] – توضیح‏المسائل مراجع، م۸۴۵ ؛ نورى، توضیح‏المسائل، م۸۴۶ ؛ بهجت، توضیح‏المسائل، م۷۱۱ ؛ خامنه‏اى، اجوبه الاستفتاءات، س ۱۳۶۱ ؛ وحید، توضیح‏المسائل، م۸۵۱٫

[۲] – توضیح‏المسائل مراجع، م ۸۴۵٫

[۳] – دفتر: سیستانى.