«قُلْ لِلْمُوْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ».[۱]

«به مؤمنان بگو: چشم‌هاى خود را از نگاه به نامحرم فرو گیرند».

«وَ قُلْ لِلْمُوْمِناتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ».[۲]

«و به زنان با ایمان بگو: چشم‌هاى خود را از نگاه هوس آلود فرو گیرند».

گفتنى است اگر انسان به خوبى بداند؛ «عالم محضر خداوند است» و باور کند هیچ یک از اعمال و حرکات ما از دید الهى پنهان نیست و این مطلب را بارها و بارها به خود تلقین کند تا به مرحله احساس و باور قلبى برسد. ترک عملى که موجب ناخشنودى خداوند است کارى ممکن و شدنى مى‌باشد.

پیامبر بزرگ اسلام در حدیثى مى‌فرماید: «یابن آدم… و اِنْ نازَعَک بَصرُکَ الى بعضِ مَا حَرمَتْ علیک فقد اَعنتُکَ عَلیهِ بطبقتین فاطبق»؛[۳] «فرزند آدم!… اگر چشمت بخواهد تو را به نگاه حرام بکشاند من دو پلک در اختیار تو قرار داده‌ام، پس آنها را فرو بند».

و نیز پیامبر می‌فرماید: «هر چشمى در روز قیامت گریان است، مگر سه چشم؛ چشمى که از خوف خداوند بگرید و چشمى که از محارم الهى بسته گردد و چشمى که در راه خدا بیدار بماند».

امیرمومنان(علیه السلام) مى‌فرماید: «هر کس چشمش را آزاد بگذارد، حسرتش زیاد مى‌گردد».[۴]

حضرت صادق(علیه السلام) در حدیثى نورانى مى‌فرماید: «النظر سهم مسموم من سهام ابلیس من ترکها للّه عزّوجلّ لا لغیره اعقبه امنا و ایمانا یجد طعمه»؛[۵] «نگاه ناروا تیرى مسموم از تیرهاى شیطان است. هر کس آن را تنها به خاطر خدا ترک کند، خداوند آرامش و ایمانى به او مى‌دهد که طعم گواراى آن را در خود مى‌یابد».

با مراقبت درونى و دورى از زمینه‌هاى بیرونى و سپردن دل و روح خود به خداوند از دستبرد شیطان مى‌توان محفوظ ماند و اگر انسان با وجود مواظبت و پاسدارى از دل و چشمش گاهى فریب خورد و نگاهى نابه جا انداخت، مى‌تواند با توبه فورى، این خطا را جبران کند و اثر سوء آن را از جان و روحش پاک کند. مهم این است که نگاه حرام به صورت عادت در نیاید و قبح آن شکسته نگردد، یعنى باید هوشیار باشد و از دل و چشم خود نگهبانى دهد و اگر گرفتار خطا شد با سلاح توبه دشمن را ناکارا کند. چون اگر چشم رها و آزاد گردد و به هر صورت و هر منظره‌اى نگاه کند، این کار عادت و ملکه انسان مى‌شود و در روایتى از امام عسکرى(علیه السلام) آمده است: «برگرداندن صاحب عادت از عادتش مانند معجزه است».[۶]

اگر انسان به خوبى بفهمد که بسیارى از آلودگى‌ها و انحرافات از یک نگاه ناروا که نگاه‌هاى بعدى را به دنبال داشته و استغفار و توبه‌اى همراه آن نبوده، سرچشمه گرفته، همین فکر، عامل کنترل بسیار مهمى است که انسان بیدار و هوشیار را از خطا حفظ مى‌کند.

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – نور (۲۴)، آیه ۳۰٫

[۲] – همان، آیه ۳۱٫

[۳] – اصول کافى، ج ۸، ص ۲۱۹، نشر دارالکتب الاسلامیه.

[۴] – بحارالانوار، ج ۱۴، ص ۳۸٫

[۵] – محمد، محمدى رى شهرى، میزان الحکمه، ج ۴، ص ۳۲۹۲، نشر دارالحدیث.

[۶] – همان.