با توجّه به اینکه در قرآن و احادیث همیشه به فرزندان سفارش شده است که نسبت به پدر و مادر خود احترام و احسان داشته باشند، آیا ما زیاد از حد روی کودکان تمرکز نکرده ایم و بر خلاف دستور قرآن و احادیث عمل نمیکنیم؟ این نقص و مشکل که به عنوان فرزند سالاری در جامعه مطرح است، چگونه قابل رفع است؟
اینکه رویکرد احادیث و قرآن، تنها احترام فرزندان به والدین است، مطلب درستی نیست؛ زیرا وقتی ما به روایات دینی و آیات قرآن نگاه میکنیم، میبینیم که در این زمینه تعادل و توازن وجود دارد. یعنی هم وظایف و حقوقی را برای فرزندان برشمرده است و هم به حقوق و وظایف والدین پرداخته است؛ لذا ما باید به هر دو سوی این موضوع توجّه کنیم.
در دین مبین اسلام همان طور که به فرزندان توصیهی احترام پدر و مادر شده است، در روایاتی هم به اکرام و احترام نسبت به فرزندان، توصیه کردهاند؛ لذا این توازن و تعادل وجود دارد و ما نباید حس کنیم که آیات و روایات ما یک جانبه است و تنها به یک بُعد مسائل خانواده میپردازد.
پاسخ دهید