در بعضى از اجازات⁽ با توجّه به قرینه ى موجود در ادامه ى عبارت، مقصود از اجازه در این جا، اجازه  ى اجتهاد مى باشد.⁾، استادِ مُجیز (اجازه دهنده) براى مُجاز (کسى که اجازه گرفته) نوشته است:« وَاحْذَرْ مِنَ الْفُتْیا، وَ فِرَّ مِنَ الْفُتْیا فِرارَکَ مِنَ الأَسَدِ. إِنَّما هِىَ دِمآاءٌ وَ أَعْراضٌ تُسْتَباحُ، وَ أَمْلاکٌ وَ أَمْوالٌ تُغْصَبُ. » از فتوى دادن بپرهیز و مانند گریختن از شیر، از آن بگریز، زیرا با فتوى دادن خون ها و آبروها حلال و جایز، و املاک و اموال غصب و تصاحب مى  گردد.منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد