ابن شهر آشوب گفته است:
امّ‌سلمه (ع)، نزد فاطمه (ع) آمد و گفت: ای دختر پیامبر اکرم (ص)! شب را چگونه صبح کردی؟ فرمود: روز را با غم و اندوه شدید، آغاز کردم. پیامبر اکرم (ص) از نزد ما رفت و به وصی و جانشین او نیز ظلم و ستم روا گشت. به خدا سوگند! پرده حرمت او، دریده شد و امامت در جایی غیر از آن که خدای متعال در قرآن کریم نازل کرده و پیامبرش تأویل فرموده بود، قرار گرفت. همه‌ی این‌ها، حقد و کینه، کشته شدگان بدر و نارحتی‌های جنگ احد است که در دل‌های اهل نفاق پنهان مانده و امکان بروز نیافته بود. آن هنگام که «وصایت»، مورد هدف قرار گرفت، نخستین آثار آن از اذهان و اندیشه‌های اهل نفاق، پدیدار گردید و اکنون، اصل ایمان و اساس باورها از سوی دل‌های سخت و سنگدلان منافق، مورد حمله رار گرفته و بریده شده است چه بد کردند که وعده‌ی خدا را در «حفظ رسالت و کفالت مؤمنان»، نادیده گرفتند! پس از پیروزی، غرور دنیا آن‌ها را گرفت و در پی منافع دنیا رفتند تا آن را به چنگ آورند. آن‌ها، کسانی بودند که پدرانشان در مواضع گوناگون و در جنگ‌های مختلف، کشته شده و سخت عذاب دیده بودند.
قال ابن شهر آشوب:
وَ دَخَلَتْ أُمُّ سَلَمَهَ عَلَى فَاطِمَهَ (ع) فَقَالَتْ لَهَا: کَیْفَ أَصْبَحْتِ عَنْ لَیْلَتِکِ یَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ (ص)؟ قَالَتْ: أَصْبَحْتُ بَیْنَ کَمَدٍ وَ کَرَبٍ. فُقِدَ النَّبِیُّ (ص) وَ ظُلِمَ الْوَصِیُّ، وَ هُتِکَ وَ اللَّهِ حُجُبُهُ، أَصْبَحَتْ إِمَامَتُهُ مُقْتَصَّهً عَلَى غَیْرِ مَا شَرَعَ اللَّهُ فِی التَّنْزِیلِ وَ سَنَّهَا النَّبِیُّ (ص) فِی التَّأْوِیلِ، وَ لَکِنَّهَا أَحْقَادٌ بَدْرِیَّهٌ وَ تراث[۱] تِرَاتٌ أُحُدِیَّهٌ کَانَتْ عَلَیْهَا قُلُوبُ النِّفَاقِ مُکْتَمِنَهً لِإِمْکَانِ الْوُشَاهِ فَلَمَّا اسْتُهْدِفَ الْأَمْرُ أَرْسَلَتْ عَلَیْنَا شَآبِیبَ الْآثَارِ مِنْ مَخِیلَهِ الشِّقَاقِ فَیَقْطَعُ وَتَرَ الْإِیمَانِ مِنْ قِسِیِّ صُدُورِهَا، وَ لَیْسَ عَلَى مَا وَعَدَ اللَّهُ مِنْ حِفْظِ الرِّسَالَهِ وَ کَفَالَهِ الْمُؤْمِنِینَ أَحْرَزُوا عَائِدَتَهُمْ غُرُورَ الدُّنْیَا بَعْدَ انْتِصَارٍ، مِمَّنْ فَتَکَ بِآبَائِهِمْ فِی مَوَاطِنِ الْکُرُوبِ وَ مَنَازِلِ الشَّهَادَاتِ.[۲]
[۱]ـ وترتره فلاناً: اصابه بظلم أو مکروه.
[۲]ـ المناقب ۲: ۲۰۵، عنه البحار ۴۳: ۱۵۶ ح ۵ و صحّحنا بعض الاغلاط من نسخه البحار مع العنایه لمّا قاله المجلسی: کان الخبر فی المأ خود منه مصحّفاً محرّفاًف و لم اجده فی موضع آخر الصحّحه به فاوردته علی ما وجدته.
پاسخ دهید