در برخی منابع روایی از «عمرو بن عبدود» به «فارس یَلْیَل‏» نام برده شده است که روایت را در ادامه نقل می‌کنیم. علت این نام‌گذاری این بوده که «یلیل» نام مکانی نزدیک وادی «بدر» است که وقتی عمرو بن عبدود با سپاهیانش به این نقطه رسیدند، تعدادی از قبیله بنی بکر به مقابله برخاستند و او به تنهایی آنها را از سپاه خود دور نمود و به همین جهت به این نام شهرت یافت.[۱]

قسمتی از روایت این‌گونه نقل شده است. بعد از آن‌که عمرو به میدان آمد و از سپاه اسلام مبارز طلبید و هیچ‌کس جرأت پاسخ به او را پیدا نکرد، رسول خدا(ص) فرمود:
«مَنْ لِهَذَا الْکَلْبِ فَلَمْ یُجِبْهُ أَحَدٌ فَوَثَبَ‏ إِلَیْهِ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلَامُ فَقَالَ أَنَا لَهُ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ یَا عَلِیُّ هَذَا عَمْرُو بْنُ عَبْدِ وُدٍّ فَارِسَ‏ یَلْیَلَ‏ قَالَ أَنَا عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِب‏»؛[۲] چه کسی جواب این سگ را می‌دهد؟ پس امیر مؤمنان(ع) سراسیمه بپا خواست و گفت من ای رسول خدا(ص) پس پیامبر به امام علی(ع) فرمود: ای علی این عمرو بن عبدود، فارس یلیل است! پس امام(ع) فرمود کرد: من هم علی بن أبی طالب هستم… .

منبع: اسلام کوئست

[۱]. ر. ک: مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج ۲۰، ص ۲۰۲، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.

[۲]. همان، ص ۲۲۶٫