در جواب این سوال به مطالب ذیل توجه بفرمایید :
۱ – در آن زمان زبان رسمی مردم تمام مناطق اسلامی از جمله ایران, عربی بود لذا مردم با زبان عربی آشنایی داشتند.

۲- امام رضا علیه السلام امام معصوم و از هر جهت کامل است و برای او مشکلی به نام زبان وجود ندارد . زبان اصلی امام زبان عربی است و امام با مردم عربی به زبان عربی سخن می گفتند و اگر جایی کسی از زبان عربی سردرنمی آورد با او به زبان خودش سخن می گفت .

ابوهاشم جعفری می گوید : امام رضا علیه السلام با برخی از خدمتکاران خود به زبان فارسی سخن می گفت .( بحار الانوار ج ۴۹ ص ۸۷ ح ۲ باب معرفته بجمیع اللغات .)
هروی می گوید : امام رضا علیه السلام با همه به زبان خودشان سخن می گفت . (همان ح ۳)
ابو اسماعیل سندی می گوید : خدمت امام رضا علیه السلام رسیدم و من عربی را درست بلد نبودم و به زبان سندی سلام کردم و آن حضرت به زبان سندی جوابم را داد و تا آخر با زبان سندی با آن حضرت حرف زدم . (همان ص ۵۰ ح ۵۱)

امام رضا علیه السلام در مناظرات با علمای ادیان مختلف به زبان خود آنان سخن می گفت .( منتهی الامال ج ۲ ص ۵۱۶ چاپ هجرت . بحار الانوار ج ۴۹ ص ۷۵ . )
گاه گفت‌وگوهای امام رضا علیه السلام با مردم سرزمین‌های گوناگون و با زبان خاص هر یک از آن‌ها، اطرافیان را به شگفت وا می‌داشت. به گونه‌ای که خطاب به امام می‌گفتند: شما چگونه بر این همه زبان مسلط هستید؟(علامه مجلسی، بحار الانوار، ج۴۹، ص۸۷ و ج۵۰، ص۱۳۶)

۳ – در آن زمان که امام را به خراسان آوردند منطقه خراسان پر از قبایل عربی بود و امام با مستمعان خود که از این قبایل عربی بودند به زبان عربی حرف می زدند و اگر در میان آنها غیر عربی باشد می تواند از عربی ها بپرسد و واجب نیست که برای هر کسی به زبان او سخن گفت . برای پی بردن به این مطلب که خراسان پر از قبایل عربی بود به کتاب « تاریخ پیدایش تشیع » نوشته جعفریان مراجعه کنید .

۴ – نیشابور پر از عرب بود و امام با آنان به زبان عربی سخن می گفت نه غیر عربی و مستمعان امام همه عربی و سنی بودند و آن زمان مردم نیشابور شیعه نبودند . ( به تاریخ تشیع در ایران ص ۱۳۱ چاپ سال ۱۳۷۱ یک جلدی مراجعه کنید )

منبع:پرسمان