حیرت این‌جاست که: نفوس بشر چگونه اکثر از مشاهده‌ی حُسن بی‌حدّ الهی، غافل و از شهود جمال انوار قاهره‌ی عقلیه‌ی عالم تجرّد، بی‌بهره و از ادراک حُسنِ نفس قُدسی خود هم که آیینه‌ی حُسن ازل و آیت اعظم کُلّ حسن است که: مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ [فَقَدْ] عَرَفَ رَبَّهُ فارغ و محجوب هستند؛ و تنها به نازل‌ترین مراتب حُسن -که صُور جسمانی عالم طبیعت است- به مستی دلباخته و با آن‌ها عشق می‌ورزند؛ و در صورتی که بر شهود آن حُسن بی‌حد و بی‌مثال آفریده شده‌اند…

قافله‌ی اشتیاق رهرو کوی تواند                قبله‌ی مردان عشق در همه‌جا روی توست

مردم خاکی نیند واقف اسرار عشق                         آن‌که گل باغ دید بلبل خوشگوی توست

منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۱۰۸