شیخ صدوق گوید:
از محمّد بن مسلم روایت شده که گوید از امام صادق (ع) درباره‌ی انگشتر حسین بن علی (ع) پرسیدم که چه شد؟ و گفتم که شنیده‌ام از انگشتش درآوردند. فرمود: آن‌گونه نیست که می‌گویند. حسین (ع) فرزندش امام سجّاد (ع) را وصی خود قرار داد و انگشتر خود را در انگشت او نهاد و امامت را به او سپرد، همان سان که پیامبر با علی (ع) رفتار کرد و امیر مؤمنان و امام حسن و امام حسین (ع) انجام دادند. سپس آن انگشتر به دست پدرم رسید و پس از او به من و اکنون پیش من است و هر جمعه آن را به دست می‌کنم و با آن نماز می‌خوانم.
محمّد بن سلم گوید: روز جمعه خدمت آن حضرت رسیدم، در حالی که نماز می‌خواند، پس از نماز دستش را به سوی من دراز کرد. در انگشتش انگشتری دیدم که نقش نگین آن چنین بود: «لا اله الّا الله عده للقاء الله» و فرمود: این انگشتر جدّم ابا عبدالله الحسین (ع) است.
قال الصّدوق:
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ الْوَلِیدِ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى الْعَطَّارُ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ، عَنِ ابْنِ أَبِی نَجْرَانَ، عَنِ الْمُثَنَّى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ، قَالَ: سَأَلْتُ الصَّادِقَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ (ع) عَنْ خَاتَمِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (ع) إِلَى مَنْ صَارَ وَ ذَکَرْتُ لَهُ أَنِّی سَمِعْتُ أَنَّهُ أُخِذَ مِنْ إِصْبَعِهِ فِیمَا أُخِذَ قَالَ (ع): لَیْسَ کَمَا قَالُوا، إِنَّ الْحُسَیْنَ (ع) أَوْصَى إِلَى ابْنِهِ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ (ع) وَ جَعَلَ خَاتَمَهُ فِی إِصْبَعِهِ وَ فَوَّضَ إِلَیْهِ أَمْرَهُ کَمَا فَعَلَهُ رَسُولُ اللَّهِ (ص) بِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (ع) وَ فَعَلَهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ بِالْحَسَنِ (ع) وَ فَعَلَهُ الْحَسَنُ و بِالْحُسَیْنِ (ع) ثُمَّ صَارَ ذَلِکَ الْخَاتَمُ إِلَى أَبِی (ع) بَعْدَ أَبِیهِ وَ مِنْهُ صَارَ إِلَیَّ فَهُوَ عِنْدِی وَ إِنِّی أَلْبَسُهُ کُلَّ جُمُعَهٍ وَ أُصَلِّی فِیهِ، قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ مُسْلِمٍ: فَدَخَلْتُ إِلَیْهِ یَوْمَ الْجُمُعَهِ وَ هُوَ یُصَلِّی، فَلَمَّا فَرَغَ مِنَ الصَّلَاهِ مَدَّ إِلَیَّ یَدَهُ فَرَأَیْتُ فِی إِصْبَعِهِ خَاتَماً نَقْشُهُ: لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عُدَّهٌ لِلِقَاءِ اللَّهِ فَقَالَ هَذَا خَاتَمُ جَدِّی أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (ع).[۱]
[۱]– الامالی: ۱۲۴ ح ۱۳، عنه البحار ۴۶: ۱۷ ح ۱ و ۴۳: ۲۴۷ ح ۲۳، اثبات الهداه ۲: ۴۲۴ ح ۱۹۰، موسوعه کلمات الامام الحسین (ع): ۴۸۸ ح ۴۷۲٫
پاسخ دهید