شخص عربى از مرحوم شیخ محمّد رضا آل یاسین⁽ یکى از مراجع تقلید نجف اشرف در عصر خود.⁾ پرسید: در حال رکوع و سجود « تسبیحه ى کبرى » ⁽«سُبْحانَ رَبِّىَ الْعَظیمِ وَ بِحَمْدِهِ.» و «سُبْحانَ رَبِّىَ الأَعْلى و بِحَمْدِهِ.» ⁾ چند بار باید گفته شود؟ ایشان در جواب فرمود: « سه مرتبه واجب است! »

بعد از رفتن سؤال کننده، به عنوان اعتراض به ایشان عرض شد هیچ یک از فقها چنین فتوایى نداده است. ایشان فرمودند: این شخص یکى را قبل از سجده، و یکى را در حال سجده، و سوّمى را در هنگام سر بر داشتن مى  گوید؛ لذا خواه نا خواه یکى از آن سه در حال سجده، انجام مى  گیرد. برخى نیز گفته اند: « احتیاط، عصاى پیره زن  هاست. »

ظاهر این است که بهتر است انسان در مقام عمل شخصى خود از احتیاط نگذرد و عمل را موافق احتیاط انجام دهد؛ ولى در مقام فتوى، دستور به احتیاط مشکل است.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد