اگر کفّار به ما بگویند: این رویّه را علماى⁽ منظور علماى باطل است، نظیر معاویه، مروان و…⁾ طراز اول اسلام شما به ما یاد دادند، چه مى گوییم؟

معاویه به مروان گفت: هر چه مى  توانى بکش، و اگر نتوانستى معذورى! بلاکلام⁽ بى تردید، بى گمان.⁾ مروان، قاتل عثمان بود، و کارهاى او منجر به کشته شدن عثمان شد، او بود که به عثمان سفارش کرد: « لا تُقِرَّ لَهُمْ بِذَنْبٍ. » هرگز به گناهت اقرار مکن. زیرا مى دانست اگر عثمان توبه کند، کار خودش (مروان) زار است. با این همه، بعد از کشتن عثمان، خون او را به گردن على ـ علیه السّلام ـ انداخت و گفت: « إِنْ لَمْ تَکُنْ قَتَلْتَ، فَقَدْ آوَیْتَ. » اگر تو نکشتى، قطعا [قاتل او را] پناه دادى. طلحه را هم مروان در جنگ کشت، همان طلحه و زبیر که به على ـ علیه السّلام ـ نوشتند: « أَنْتَ قَتَلْتَ عُثْمانَ. »  تو عثمان را کشتى. ر.ک: نهج البلاغه، ص ۴۴۵، نامه  ى ۵۴؛ کشف الغمّه، ج ۱، ص ۲۳۹؛ الصراط المستقیم، ج ۱، ص ۱۴۹؛ شرح نهج البلاغه ى ابن ابى الحدید، ص ۱۷، ۱۳۱ و ۱۳۳؛ و ج ۲، ص ۶۵؛ ج ۲، ص ۱۲۸؛ ج ۱، ص ۲۰۰؛ الجمل، ص ۲۰۱ و ۴۲۹؛ امالى طوسى ، ص ۲۶۹؛ بحار الانوار، ج ۸۴، ص ۱۵۸ و ۳۳۶؛ ج ۳۲، ص ۱۲۵؛ ج ۳۱، ص ۵۰۵٫ با این روال، ممکن است اروپایى  ها که در دنیا دارى و فطانت بر ما مقدّم هستند، قرآن را بر ما عرضه کنند، و ما آن را از دست بدهیم!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد