براساس بیشتر منابع شیعه[۱] و اهل سنت،[۲] پیامبر اسلام(ص) برای امام حسن و امام حسین(ع) دو گوسفند، و بر طبق برخی از روایات برای هرکدام دو گوسفند، به طور جداگانه عقیقه نمود. منابع اندکی نیز عقیقه این دو امام(ع) به حضرت فاطمه(س) نسبت داده‌اند.[۳]
البته به جهت پدر و فرزند بودن پیامبر اسلام(ص) و حضرت فاطمه(س)، می‌توان میان این دو نقل، ‌جمع کرد.
به هر حال؛ در روایات چنین نقل شده است:
۱ – امام رضا(ع) می‌فرماید: «… رسول خدا(ص) نام کودک را حسن نهاد، زمانی که روز هفتم شد دو گوسفند خاکسترى رنگ براى او عقیقه کرد، و یک ران آن گوسفند را با یک دینار به قابله داد، سپس سر نوزاد را تراشید و به وزن آن نقره صدقه داد … [سال بعد که امام حسین(ع) متولد شد] جبرئیل گفت: او را حسین نام بگذار، … زمانی که یک هفته گذشت رسول خدا(ص) دو گوسفند خاکسترى رنگ‏ براى او عقیقه کرد و یک ران از آنها را با یک دینار به قابله داد، سر طفل را تراشید و به وزن موهایش [نقره] صدقه داد».[۴]
۲ – اسماء بنت عمیس می‌گوید:  «فاطمه(س) حسین(ع) را به دنیا آورد … زمانی که روز هفتم رسید؛ پیامبر(ص) نزد من آمد و فرمود: پسرم را بیاور. فرزند را به پیش پیامبر بردم. پیامبر(ص) همان‌گونه که برای حسن(ع) عقیقه کرده بود برای حسین نیز عقیقه کرد».[۵]
۳ – برخی منابع اهل سنت نیز عقیقه مشابه امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را در زمان‌های مختلف نقل کرده‌اند.[۶]
بنابراین، زمان عقیقه برای امام حسن(ع) و امام حسین(ع) متفاوت بوده و اگر هم در نقلی این دو عقیقه با هم ذکر شده‌اند[۷] نشانگر آن نیست که این عقیقه‌ها هم‌زمان انجام گرفته باشد؛‌ بلکه ناظر به آن است که عمل مستحب عقیقه برای هر دو امام انجام شده است.

منبع: اسلام کوئست

[۱]. حمیری، عبدالله بن جعفر، قرب الإسناد، ص ۱۲۲، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.

[۲]. نیشابوری، عبدالله بن علی بن جارود، المنتقى من السنن المسنده، محقق، بارودی، عبدالله عمر، ج ۱، ص ۲۲۹، بیروت، مؤسسه الکتاب الثقافیه، چاپ اول، ۱۴۰۸؛ تمیمی موصلی، أبویعلى أحمد بن علی، المعجم، ج ۱، ص ۱۴۱، فیصل آباد، إداره العلوم الأثریه،‌ چاپ اول، ۱۴۰۷ق.

[۳]. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج ۶، ص ۳۳،‌ تهران، دارالکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.

[۴]. شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، محقق، مصحح، لاجوردی، مهدی، ج ۲، ص ۲۵ – ۲۶، تهران، نشر جهان، چاپ اول، ۱۳۷۸ق؛ با اندکی تفاوت در: ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب(ع)، ج ۴، ص ۲۶، قم، انتشارات علامه، چاپ اول، ۱۳۷۹ق.

[۵]. طوسى، محمد بن الحسن‏، الأمالی، ص ۳۶۷،‌ قم‏، دارالثقافه، چاپ اول‏، ۱۴۱۴ق‏.

[۶]. ر. ک: أبو سعید بن الأعرابی، أحمد بن محمد بن زیاد، معجم ابن الأعرابی، محقق، حسینی، عبدالمحسن بن إبراهیم، ج ۲، ص ۸۲۰،‌ عربستان، دار ابن الجوزی، چاپ اول، ۱۴۱۸ق.

[۷]. مغربی، قاضی نعمان‏، شرح الاخبار فی فضائل الأئمه الأطهار(ع‏)، ج ۳، ص ۹۰،  قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق؛ شیخ صدوق، معانی الاخبار، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ص ۸۴، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۳ق.