مهم ترین عامل عصبی شدن بچّه ها محیط است که من به برخی از عوامل آن اشاره می کنم:

الف. تغذیه

 برای این که بچّه ها عصبی نشوند، باید حتماً تغذیه خوب و کاملی داشته باشند؛ خصوصاً کودکانی که از دوره ی شیر خوارگی به دوره ی غذا خوردن عظیمت می کنند. در این دوره شیر مادر به عنوان غذای کمکی از برنامه تغذیه ای کودک حذف می شود؛ لذا باید تغذیه ی خوراکی، کامل تر و جامع تر باشد؛

ب. مدیریت برنامه

پدر و مادر باید ساعت خواب بچّه را تنظیم کنند و فعّالیت های مثبتی را برای او طراحی کنند، تا فرزند بیشتر بازی کند.

ج. کم کردن امر و نهی

والدین باید امر و نهی های خود را نسبت به فرزندان کم تر کنند.

د. تنبیه

پدر و مادر باید از تنبیه کردن پرهیز کنند؛ خصوصاً تنبیه های بدنی؛ چراکه این تنبیه ها در فرایند تربیتی به ما کمک نمی‌کند.

ه. کم توجّهی

برای اینکه بچّه ها عصبی نشوند؛ والدین باید به آنها بیشتر توجّه کنند. یکی از علل عصبانی شدن بچّه ها ممکن است کم توجّهی والدین به آنها باشد.

و. برنامه های نامناسب تلویزیونی

گاهی اوقات ممکن است برنامه های تلویزیونی رفتارهای خشونت باری را نشان دهند که بر روح و روان فرزندان تاثیر بگذارد و موجب عصبانیت آنها شود.