در برخی منابع تاریخی گزارش شده است که امام حسن مجتبی(ع) همسری به نام عائشه خثعمیّه داشتند.
عائشه از زنانی بود که امام حسن(ع)در زمان حیات پدرش امیر المؤمنین علی(ع) با او ازدواج کرد، و وقتی امام علی(ع)به شهادت رسید و مردم با امام حسن(ع) به عنوان خلیفه مسلمانان بیعت کردند، وی نزد امام حسن(ع) آمده و (به صورت شماتت‌آمیزی) گفت:«ای امیرالمؤمنین! خلافت گوارایت باد!» امام فرمود: «علی(ع) به شهادت رسید و تو لب به شماتت می‌گشایی؟! برو که تو را سه‌طلاقه کردم!» او نیز ردایش را پوشید و رفت و زمانی که عده‌اش تمام شد، امام باقیمانده مهریه او که ده هزار درهم بود را برایش فرستاد. او (با حسرت) گفت: مبلغی اندک از دوستی که از دستش دادم! هنگامی که این سخن حسرت‌آمیز را برای حضرتشان نقل کردند، گریست و فرمود: اگر از جدم نشنیده بودم که ازدواج بعد از سه طلاق را مجاز نمی‌دانست، مگر آن‌که آن زن، شوهر دیگری برگزیند و طلاقش دهد، (دوباره با او ازدواج می‌کردم)… .[۱]
البته نشانه‌هایی وجود دارد که این گزارش را تضعیف می‌کند مانند؛ آن‌که ایشان در یک مجلس همسرش را سه‌طلاقه کرد که چنین چیزی در مکتب شیعه پذیرفته نیست.

منبع: اسلام کوئست

[۱]. اربلی، ابو الحسن على بن عیسى‏، کشف الغمه فی معرفه الأئمه، ج ‏۱، ص ۵۱۶، قم، منشورات الشریف الرضی، چاپ اوّل‏، ۱۴۲۱ق؛ ر.ک: ابن عساکر دمشقی، ابو القاسم على بن حسن‏، تاریخ دمشق، ج ‏۱۳، ص ۲۵۰، بیروت، دار الفکر، چاپ اوّل‏، ۱۴۱۵ق.