اولا گروهکهای تروریستی که امروزه بلای جان اسلام راستین شده اند مثل داعش به هیچ وجه گروهی دینی نیستند که بخواهیم آنها را با اسلام واقعی مقایسه کرده و بعد شناخت پیدا کنیم چراکه این گروهکهای جنایتکار به دست دشمنان اسلام و برای نابودی اسلام ساخته شده اند. 
اینان با نام اسلام دست به جنایتهایی می زنند که هیچ جایگاهی در دین مبین اسلام که دین رحمت و مغفرت است نداشته و ندارد. محرک اصلی آنان، فتوای مفتیان بی دین و کوردلی است که اجیر دست دشمنان اسلام هستند و با صدور فتواهای ننگینی که در قرآن و روایات هیچ جایگاهی ندارد باعث اینگونه فجایع می شوند. پس ابتدا اگر ماهیت واقعی این گروهها شناخته شود متوجه می شوید که اینان به هیچ وجه اسلامی و دینی نیستند که بخواهیم آنان را با اسلام واقعی مقایسه کنیم.
ثانیا از همان زمانی که پیامبر اکرم(ص) از سوی خدا بر انگیخته شد و ندای حق و حقیقت سر داد تا به امروز، گروه هایی در تلاش بودند تا چهره حقیقی این دین را به طرق مختلف مخدوش ساخته و یا پنهان نمایند.در هر بازه زمانی نقشه ای جدید کشیده و بر علیه اسلام توطئه ‌ها کردند اما نه تنها موفق نشدند بلکه، جذابیت اسلام را بیش از گذشته جلوه گر ساختندچنانکه در دوران ما گروههای تروریستی مثل داعش همین نقش را بازی می کنند حال در جواب از این سوال که چگونه می توان اسلام حقیقی را شناخت باید گفت:
برای شناخت درستی هر آیینی ابزاری وجود دارد. بر اساس آیات قرآن و روایات رسیده از پیشوایان دین، بهترین ابزار برای شناخت چهره حقیقی اسلام، ثقلین است.
ثقلین به مجموعه قرآن و سنت پیامبر و اهل بیت (علیهم السلام) گفته می ‌شود که هم سوی با هم پیش رفته و راه را بر مسلمین نمایان می سازند.
رهبر معظم ایران اسلامی نیز در نامه خویش به جوانان اروپا و آمریکای شمالی آنان را دعوت به شناخت دین با استفاده از این منبع نمودند:
” … خواسته‌ی دوم من این است که در واکنش به سیل پیش داوری ‌ها و تبلیغات منفی، سعی کنید شناختی مستقیم و بی‌ واسطه از این دین به دست آورید. … با اسلام از طریق قرآن و زندگی پیامبر بزرگ آن (صلّی ‌الله ‌علیه‌ و آله‌) آشنا شوید“.

قرآن
برای شناخت هر دین و مکتبی، اولین و اصولی ترین کار آن است که اساس نامه ها و کتب آن دین مورد مطالعه قرار گیرد.
قرآن نیز به “تبیان کل شیء” بوده و “نور مبین” خوانده شده است. اگر کسی بدون داشتن عناد، در پی حقیقت باشد، از طریق مطالعه این کتاب می تواند به هدف خویش دست یابد. اما راه استفاده از قرآن را می ‌توان در موارد زیر خلاصه نمود:

۱ –  پى جویى از ریشه لغات و درک معانى و مفاهیم عمومى عصر نزول و جدا کردن آن از معانى و اصطلاحات حادثه، مانند مفاهیم: ایمان، کفر، نفاق، قلب، محکم، متشابه، تأویل و مانند اینها.

۲ – دقت در نکته‏ هاى مقصوده و اشارات ملحوظه و مقایسه در اسلوب، و توجه به هر ایجاز و تطویل، تقدیم و تأخیر، حذف و ابدال، تشبیهات و کنایات، امثال و عبر، و نکته ‏هاى بلاغتى. تنها دانستن فنون معمولى بلاغت براى درک بلاغت وسیع و متنوع قرآن کافى نیست بلکه با تأمل و تفکر آزاد می ‌توان به رموز بلاغت قرآن آشنا شد و این آشنایى اندک اندک به صورت ملکه در مى ‏آید، چنان که عرب به سادگی با فطرت آزاد و ملکه درک لطائف می توانست رموز بلاغت و نفوذ کلام خدا را دریابد، و بسیارى از محققین در بلاغت و رموز آن از درک لطائف قرآن محرومند، و کلامشان در سطح کلام عامه است، و بسیارى از علماى ادب و شعر از سرائیدن شعر روان و موثر عاجزند.

۳ –  دانستن خصال نفسانى و قواى درونى و تجزیه مبادى فکرى شهوات، غرائز، عواطف، تحولات اجتماعى، اسرار ترقى و انحطاط امم.

۴ – توجه عموم به محیط جاهلیت عرب و هنگام نزول قرآن، و متمثل نمودن بلاغت سرشار، فطرت زنده، فضاى باز، آسمان درخشان آنها، محیطى که آیات قرآن دل ها را مى ‏ربود و عقل ها را مقهور می کرد و آنها را چنان تغییر داد که گویا از نو آفریده شده‏اند.

 ۵- دانشمندان اهل نظر و محققین، باید کلیات عقلى و فلسفى و معلومات خود را در طریق فهم هدایتى قرآن قرار دهند، نه آنکه قرآن را محدود به دریافته‏ هاى خود گردانند.

۶ – در تأویل متشابهات و فهم آیات الاحکام و استنباط فروع باید به احادیثى که از جهت دلالت صریح و از جهت سند استناد آنها به منابع وحى و ائمه طاهرین علیهم السلام، بررسى شده باشد رجوع شود. (پرتوى از قرآن، ج‏۱، ص: ۱۸)

با توجه به مشکل بودن این مسیر برای افراد عادی، کتب تفسیری فراوان، به زبان های مختلف نگاشته شده است که انسان حق طلب می تواند از آن ها برای آشنایی با این کتاب آسمانی و در نتیجه دین اسلام بهره گیرد.
سنت
سنت به مجموعه گفتار، کردار و تقریرات معصومین(علیهم السلام) گفته می شود که در زمان کنونی از آن با عنوان حدیث ذکر می کنند.
احادیث به عنوان دومین منبع برای شناخت دین به کار می ‌روند. البته مشکلی که در برخورد با روایات وجود دارد آن است که درگذر زمان روایاتی ساختگی وارد مصادر شده و یا متون آن ‌ها تغییراتی کرده اند.
به منظور شناخت هرچه بهتر صحیح و سقیم روایات علوم حدیثی متنوعی به وجود آمده و عالمان فعالیت هایی جدی انجام داده اند که ماحصل آن اکنون در اختیار ما قرار دارد.
برای فهم روایات نیز مراحلی همانند آنچه در مورد قرآن گفته شد وجود دارد. در نتیجه افراد می ‌توانند به کتب شروح و یا تک نگاری های موجود مراجعه کرده و مقصود اصلی کلام معصومین (علیهم السلام) را به دست آورده و در زندگی به کار ببندد.

نتیجه
این وظیفه هر انسانی است که برای رسیدن به حقیقت تلاش کند و شناخت اسلام نیز یکی از مهم ‌ترین اقدامات در این زمینه است.
ابزار شناخت دین اسلام را می ‌توان در قرآن و سنت خلاصه نمود. هر چند مواردی چون مطالعات تاریخی نیز در این زمینه راهگشا هستند.
اگر این دو منبع بدون هیچ عنادی و تنها برای پی بردن به حقیقت مورد بررسی صحیح قرار گیرند چهره حقیقی دین آشکار خواهد شد و زیبایی هایش جلوه گر می گردد.

منبع:پرسمان