امروزه حوزه های علمیّه به عنوان یکی از مراکز علمی در جامعه مطرح هستند. در روایات دینی ذکر شده است: «اول العلم معرفت الجبار و آخرالعلم تنفیذ امر علیه»یعنی: ابتدای دانش، شناخت خداوند عظیم الشأن، اصلاح کننده امور و انتهای آن نیز، واگذاری کارها به اوست.در حوزه های علمیّه، بحث خدا شناسی مطرح است و در عین حال که فرد در آنجا به خودسازی می‌رسد،آمادگی پیدا می‌کند که هدایت معنوی بخشی از جامعه را نیز به دست بگیرد.

ابی عبدالله الحسین علیه السلامفرمودند: وقتی انسان یکی را زنده نگه دارد، انگار همه‌ی اهل زمین را زنده نگه داشته است. حوزه های علمیّه در مسیر زنده نگه داشتن اعتقادات حرکت می‌کنند و اگر کسی وارد این مسیر شود، می‌تواند انسان های متعددی را در مسیر الهی قرار دهد.

والدینی که فرزندانشان را در این مسیر قرار می‌دهند باید به چند نکته توجّه کنند:

1. پدر و مادرها باید این مسیر را یک مسیر ارزشمند بدانند؛ اگر دیگران علیه این مسیر حرفی زدند یا قصد دلسرد کردن کودک را داشتند، والدین باید با آنها به تندی برخورد کرده و پشتیبان فرزندانشان باشند.
2. والدین در ابتدای مسیر باید به صورت غیر مستقیم مراقب فرزندانشان باشند. یکی از بهترین مراقبت ها ارتباط گیریِ والدین با مسئولین مدرسه علمیّه است. این پیگیری به تسریع حرکت نوجوان در مسیر پیش رویش کمک شایانی خواهد کرد.
3. والدین باید با تأمین نیازهای مادّی فرزندشان در حدّ نیاز، دغدغه های مادّی او را برطرف کنند تا نوجوان با آرامش فکری، به حرکت در این مسیر ادامه دهد.