۱ – آمر و ناهى باید معروف و منکر را بشناسد.

۲ – احتمال دهد امر و نهى او تأثیر دارد.

۳ – امر و نهى مفسده اى (ضرر جانى، مالى مهم و آبرویى) نداشته باشد.

۴ – تارک معروف و عامل منکر، بر ادامه شیوه خود اصرار داشته باشد.

 

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی