«بِئْسَ الاِسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإیمانِ»[۱] اگر قبلاً فسقی داشته است و حالا مؤمن شده است و توبه کرده است این‌ها را طرد نکنید. خدا نه تنها بندگان گناهکار خود را طرد نکرده است، بلکه ناز بندگان گنهکار خود را می‌کشد. این‌ها را دعوت می‌کند، به این‌ها بشارت آمرزش می‌دهد. اعلان می‌کند که اگر بیایید محبوب من شوید من با شما رفاقت می‌کنم. شما چرا تخلّق بر اخلاق الهی نمی‌کنید؟ چرا از خود خدا درس نمی‌گیرید؟ وقتی خدا ستّار العیوب است، وقتی خدا سیّئات را تکفیر می‌کند، یعنی گناهان را می‌پوشاند، وقتی خدا سیئات ما را به حسنات تبدیل می‌کند، شما چه عذری دارید که یک کسی در یک روزگاری یک نقطه ضعفی داشت، مدام این را چُماق کنید و به سر او بزنید. اعتبار خانوادگی او از بین برود. روحیه‌ی کاری او از بین برود. ابتکار و شکوفایی او از بین برود. بیایید مسلمان زندگی کنیم. این دین ما نیست.
[۱]– سوره‌ی حجرات، آیه ۱۱٫
پاسخ دهید