امام على‌بن ابى‌طالب ۷ شخصیّتى است بى‌نظیر که شاعران بسیارى از مذاهب گوناگون، زبان به مدح ایشان گشوده‌اند. شاعران اهل سنّت نیز از این امر مستثنا نبوده‌اند و شخصیّت والاى حضرت على ۷ نه تنها شیعیان را به ستایش واداشته، بلکه دانشمندان و بزرگان غیر شیعه نیز، آن‌گاه که گوشه‌هایى از عظمت آن حضرت را درک کرده‌اند، در برابر عظمت شخصیّت ایشان سر تعظیم فرود آورده‌اند.
در این مقاله، سعى شده تا با بررسى قصیده عینیّه شاعر اهل سنّت، عبدالباقى العمرى، دورنمایى از چهره تابناک امام على ۷ را به نمایش بگذاریم و دیدگاه عمرى و میزان معرفت وى را نسبت به امام اوّل مسلمانان با الهام از قرآن کریم و حدیث شریف بکاویم.